Iran kontra Izrael i USA. W takim stanie może być potencjał Teheranu
Mimo iż Iran na papierze dysponował setkami systemów przeciwlotniczych, to izraelskie lotnictwo bez większych utrudnień lata nad Teheranem. Jaką bronią może wciąż dysponować Iran po ponad tygodniu walki?
Izrael za pomocą brawurowego ataku lotniczego skoordynowanego z akcją Mossadu skutecznie zdestabilizował irański system obrony powietrznej zachodniej części kraju, przez co teraz samoloty F-15I czy F-16I w praktyce bezkarnie bombardują za pomocą bomb szybujących irańskie obiekty militarne.
Mowa tutaj o lotniskach, na których stacjonowały np. samoloty F-14 czy śmigłowce AH-1J Sea Cobra, atakowane były systemy przeciwlotnicze wraz z radarami oraz zidentyfikowane wyrzutnie pocisków balistycznych lub silosy. Izraelskie lotnictwo także miało zaatakować wyjścia z potężnych bunkrów, w których Iran przechowywał sprzęt. Ten, mimo iż niezniszczony, jest niedostępny do czasu odgruzowania wejść.
Jedyne, co Iranowi mogło pozostać dostępnego, to systemy rozlokowane w centralnej i wschodniej części kraju. Dostępne w sieci nagrania z ataków wskazują, że porażone zostały dziesiątki systemów bądź samolotów, ale jak to zwykle bywa, realne straty mogą być co najmniej dwukrotnie wyższe.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Irańskie możliwości odwetowe maleją z dnia na dzień
Jak podają raporty ISSW, spada liczba odpaleń irańskich pocisków balistycznych w stronę Izraela, ale zarazem są to nowsze typy Ghadr i Emad o większym zasięgu mające największe szanse pokonania izraelskiej tarczy antyrakietowej, odpalane już nie z zachodu kraju tylko z centrum. Są to też pociski na paliwo ciekłe wymagające tankowania przed startem, co zajmuje bardzo dużo czasu i ułatwia i ich niszczenie jeszcze na ziemi.
Przykładowo 19 czerwca Iran odpalił salwę 30 pocisków w stronę Izraela, podczas gdy we wcześniejszych dniach było to po pięć sztuk. Jest to istotny spadek w porównaniu do choćby 13-14 czerwca, kiedy liczba pocisków miała dochodzić do niemal 100 sztuk.
Ponadto, jak przyznał 20 czerwca w wypowiedzi dla mediów Szef Sztabu Sił Obrony Izraela Eyal Zamir, ataki lotnicze zniszczyły około połowę irańskich wyrzutni pocisków balistycznych. Stwierdził, że Iranowi zostało maksymalnie 2 tys. pocisków.
Warto zaznaczyć, że jest to bardzo duża liczba, ale bez wyrzutni, dowództwa i wyszkolonej obsługi jedyne, co mogą, to leżeć w podziemnych magazynach. Ponadto wygląda na to, że Iran nie może już korzystać z pocisków o zasięgu do około 1400 kilometrów odpalanych z zachodniej części kraju, co jeszcze bardziej ogranicza użyteczny arsenał.
Obrona przeciwlotnicza i lotnictwo Iranu
W irańskim lotnictwie najnowocześniejsze maszyny to myśliwce MiG-29 i F-14 Tomcat, których łączna liczba wynosiła około 60 egzemplarzy. Są to jedyne maszyny dysponujące potencjałem umożliwiającym walkę z F-15 czy F-16, ale sądząc po nagraniach pokazujących zniszczenie kilku sztuk, ich liczba może być bardzo ograniczona.
Z kolei reszta lotnictwa to jeszcze starsze maszyny pokroju F-4 Phantom II czy F-5 Tiger II, których liczba przed atakiem Izraela była szacowana na około 120 egzemplarzy. Towarzyszy im jeszcze mieszanka kilkunastu Mirage F1, Su-24 i Su-22, które "uciekły" z Iraku do Iranu podczas I wojny w Zatoce Perskiej, i kupionych pod koniec lat 80. XX wieku Chengdu J-7 (chiński MiG-21).
Z kolei w przypadku obrony przeciwlotniczej Iran miał dysponować wielowarstwową obroną w postaci mieszanki systemów przeciwlotniczych. Najliczniejsze miały być systemy Sayyad będące kopią, a następnie ewolucją amerykańskiego pocisku RIM-66 Standard Missile (SM-1). Najpopularniejsza druga wersja ma w teorii zwalczać samoloty na dystansie do 150 kilometrów.
Z kolei jego uzupełnienie stanowią zestawy S-300 pozyskane z Rosji (cztery baterie) oraz systemy Bawara-373 o deklarowanym zasięgu do nawet 300 kilometrów. Zostały one opracowane wskutek problemów z dostawą rosyjskiego sprzętu. Do tego dochodzą przestarzałe systemy S-200 Wega.
Niższe piętro obrony przeciwlotniczej o zasięgu poniżej 100 kilometrów jest bardziej zróżnicowane i można w nim znaleźć lokalne systemy Raad-1,2 lub Khordad-3, wraz z Herz-9 (liczba szacowana nawet na 600 sztuk), jak i konstrukcje z Rosji, takie jak systemy Tor lub 2K12 Kub (79 baterii), bądź zachodnie lub na nich bazujące. Do tej kategorii można zaliczyć systemy Rapier, MIM-23 HAWK czy Mersad (szacowana liczba obejmuje lekko ponad 500 systemów).
Oczywiście Iran posiada też znaczną liczbę ręcznych zestawów przeciwlotniczych, ale te są bezradne wobec samolotów latających na wysokim pułapie (ponad 5-6 kilometrów). Wyjątkiem może być tylko dostarczany do Jemenu swego rodzaju dron przeciwlotniczy 358, Saqr-1 lub SA-67.
Można zakładać, że ponad tydzień izraelskich bombardowań bardzo poważnie upośledził irańskie zdolności przeciwlotnicze i lotnictwo, które nie byłyby w stanie się przeciwstawić potędze Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych.
