Izrael lata jak u siebie. Iran traci kultowe śmigłowce z USA
Siły Powietrze Izraela (IAF) kontynuują kampanię atakowania cennych irańskich obiektów. Poza zakładami wzbogacania uranu czy wyrzutniami pocisków balistycznych, takimi celami są także sprzęty irańskiego lotnictwa. Ofiarami izraelskich nalotów padają np. legendarne śmigłowce szturmowe AH-1J Sea Cobra. Przedstawiamy, czym są i jak znalazły się w Iranie.
Izraelskie lotnictwo po unieszkodliwieniu większości irańskiej obrony przeciwlotniczej może względnie bezkarnie atakować cele na ziemi. Mieliśmy już przykład zbombardowania legendarnego amerykańskiego samolotu F-14 Tomcat, a teraz opublikowano nagranie z ataku na śmigłowiec AH-1J Sea Cobra (lub jego lokalną kopię znaną jako Toufan).
Jak podaje IAF, zniszczony w rejonie Karamanshah śmigłowiec miał próbować polować na izraelskie samoloty. Jest to możliwe, ponieważ obecnie śmigłowce z rodziny AH-1 są jedynymi zdolnymi przenosić lotnicze pociski powietrze-powietrze krótkiego zasięgu oferujące znacznie wyższy pułap rażenia od ręcznych zestawów typu MANPADS.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
AH-1J Sea Cobra — ulepszona wersja legendy z Wietnamu
Śmigłowce Sea Cobra i Super Coba to większa dwusilnikowa ewolucja słynnego śmigłowca AH-1 Cobra, który stał się inspiracją dla reszty świata jak projektować maszyny szturmowe.
Są to wąskokadłubowe śmigłowce o masie blisko 3 ton i o maksymalnej masie startowej przekraczającej 4,5 tony. Załogę stanowi dwóch pilotów siedzących w układzie tandem, czyli jeden nad drugim. Główne uzbrojenie stanowi trójlufowa armata M197 kal. 20 mm z zapasem 750 sztuk amunicji umieszczona w przedniej części kadłuba oraz broń przenoszona na czterech pylonach na skrzydłach szczątkowych.
Asortyment obejmuje wyrzutnie niekierowanych rakiet Hydra 70 mm, Zuni, czy wyrzutnię dla przeciwpancernych pocisków kierowanych TOW, których Iran opracował kopię znaną jako Toophan (o zasięgu około 3,5 km). Ponadto na krańcach skrzydeł jest miejsce dla dwóch pocisków powietrze-powietrze.
Amerykańskie śmigłowce w Iranie
Iran otrzymał te maszyny z USA na mocy umowy z 1971 roku opiewającej na 202 śmigłowce, z czego około 60 było przystosowanych do korzystania z przeciwpancernych pocisków kierowanych TOW. Wtedy jeszcze Iranem rządził prozachodni szach Mohammad Reza Pahlawi. Sytuacja uległa zmianie w wyniku rewolucji islamskiej z lat 1978-1979.
Nowe władze Iranu zostały odcięte od sprzętu z USA, ale przed dekady zdołały dzięki inżynierii wstecznej odtworzyć śmigłowce jak i ich uzbrojenie. Nowe wersje irańskie są znane jako Toufan.
AH-1J Sea Cobra — ma coś, czego brakuje innym śmigłowcom szturmowym
Standardowe śmigłowce są zdolne do przenoszenia pocisków używanych w zestawach MANPADS, takich jak FIM-92 Stinger, które mają zasięg do 4800 metrów i mogą trafiać cele na wysokości do 3800 metrów. Sprawia to, że są one bezbronne wobec samolotów przebywających na wyższym pułapie.
Wyjątkiem są tutaj śmigłowce Bell AH-1 i ich irańskie kopie zdolne przenosić dużo większe pociski AIM-9 Sidewinder - także skopiowane w Iranie jako Fatter. Umożliwiają one strzelanie do celów na pułapie np. 10 kilometrów, dzięki czemu taki AH-1J nie jest całkowicie bezbronny wobec np. samolotu F-16. Wygląda na to, że Iran chcąc łatać straty w obronie przeciwlotniczej próbuje wykorzystywać do polowania na samoloty IAF właśnie te śmigłowce.
