Istna rzeź Rosjan. Ukraiński T‑72 zgotował im piekło na ziemi

Brawurowy atak pary ukraińskich czołgów T-72 z 54 Brygady Zmechanizowanej o kryptonimach Nomad i Falcon wspartych bojowym wozem piechoty BMP-2 i dronami zwiadowczymi na rosyjski okop. Ten wedle analityków z grupy weteranów zajmującej się publikowaniem nagrań z konfliktów zbrojnych Funker530 znajdował się w obwodzie donieckim około 8 km na wschód od Siewierska.

Jest to kontynuacja wcześniejszych kilkudniowych walk ten odcinek frontu, gdzie ukraiński czołg T-72 wyjechał zza drzew i wyeliminował grupę Rosjan. Tutaj widzimy podjazd pary czołgów T-72 w stronę rosyjskiego okopu, z czego kamera koncentruje się na Falconie, który skutecznie unika rosyjskiego przeciwpancernego pocisku kierowanego (ppk).

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Załoga ukraińskiego czołgu wykazuje się świetnym wyszkoleniem i refleksem, ponieważ chwilę po dostrzeżeniu wystrzelenia ppk strzelają pociskiem odłamkowo-burzacym w ziemię pomiędzy czołgiem a wyrzutnią. Efektem takiego działania była udana próba ukrycia czołgu za wzniesioną w powietrze ziemią lub przerażenia operatora ppk, aby ten chybił.

Rosyjskie systemy broni przeciwpancernej są naprowadzane przy pomocy wiązki lasera (9M133 Kornet) bądź wzdłuż linii celowania (9K113 Konkurs) wymagające od operatora skupienia aż do chwili trafienia.

Następnie Falcon zbliżył się do rosyjskiego okopu ostrzeliwując go amunicją odłamkowo-burzącą. Walka toczyła się nawet na odległości paru metrów, gdzie to jeden z rosyjskich żołnierzy zdecydował się bezskutecznie zaatakować czołg T-72 granatem ręcznym. Następnie działonowy Falcona odpowiedział strzałem z działa głównego.

Następnie jak wskazuje komentator grupy Funker530 Falcon już po zużyciu całego zapasu amunicji (karuzela amunicyjna mieści 22 sztuki amunicji) zaczął niszczyć okop za pomocą swojej ponad 40-tonowej masy, po prostu go rozjeżdżając jak za czasów I wojny światowej.

Czołgi T-72 zostały wprowadzone do służby w armii ZSRR w 1973 roku i są one rozwijane do dzisiaj. W chwili debiutu była to rewolucja, która powstała w wyniku interesującego nuklearnego eksperymentu ZSRR, o którym pisał Łukasz Michalik.

W efekcie powstał czołg o masie blisko 40 ton z warstwowym pancerzem o dość niskim profilu 2,2 m, co osiągnięto zredukowaniem załogi z czterech do trzech żołnierzy dzięki zastosowaniu automatu ładowania. Ten obejmuje magazyn amunicyjny umieszczony w kadłubie, na którym dosłownie siedzi dwóch członków załogi.

Przez dekady dokonywano ulepszeń czołgu głównie poprzez poprawę pancerza zasadniczego (T-72B i później T-90) oraz stosowanie pancerza reaktywnego począwszy od wszędobylskich kostek ERA Kontakt-1, po nowsze Kontakt-5 lub nawet dwuwarstwowe Relikt montowane m.in. na czołgach T-90M i T-72B3M.

Inne modyfikacje obejmowały poprawę systemów kierowania ogniem poprzez zastosowanie np. termowizji, wymianę armaty na nowszy model wraz z dostosowaniem magazynu amunicyjnego do dłuższych pocisków oraz stosowanie mocniejszych silników.

Ukraińcy początkowo opierali się na modernizacjach czołgów z rodziny T-64 i T-80, ale w służbie znajdują się też czołgi z rodziny T-72. Cześć z nich pochodzi z zasobów własnych (T-72 AMT), inne zostały dostarczone m.in. przez Polskę (T-72M1R) oraz wykorzystywane są też sztuki przejęte od Rosjn.