Amerykański Stryker w Ukrainie. Urządza Rosjanom rzeź pod Robotyne

W sieci pojawiło się nagranie z okolicy miejscowości Robotyne będącej głównym punktem walk podczas nieudanej ukraińskiej letniej kontrofensywy. Widać na nim jak załoga ukraińskiego Strykera ostrzeliwuje z wielkokalibrowego karabinu maszynowego Browning M2 Rosjan ukrywających się w pozostałościach linii drzew.

Nagranie przedstawia widok z wyświetlacza zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia Kongsberg Protector RWS. Wieżyczka jest w pełni stabilizowana oraz obraz z wykorzystywanych kamer (dziennej i termowizyjnej) zapewnia łatwe wypatrzenie celów nawet w trudnych warunkach. Krzyż celowniczy także jest prosty i system jest intuicyjny w użyciu.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Dostarczone Ukrainie w 2023 r. transportery opancerzone Stryker służą w armii amerykańskiej od 2002 roku, Obecnie najpopularniejsze są ich podstawowe wersje transportowe i rozpoznawcze, ale w służbie są też rzadsze warianty będące nośnikiem dla moździerza 120 mm lub wyrzutni pocisków przeciwpancernych TOW-2B.

Od 2021 roku w służbie znalazły się również warianty przeciwlotnicze A1 IM-SHORAD. Strykery są również używane przez Amerykanów jako platformy do eksperymentów z mobilną taktyczną bronią energetyczną opartą na laserach bądź mikrofalach.

Te ośmiokołowe pojazdy oparte są na kanadyjskich transporterach LAV III, które z kolei wywodzą się ze szwajcarskich pojazdów Piranha III. Konstrukcja ta charakteryzuje się stalowym pancerzem z wewnętrzną warstwą chroniącą przed odłamkami, zapewniając dookólną ochronę przed ostrzałem z broni strzeleckiej, takiej jak karabiny maszynowe PKM kalibru 7,62x54 mm R, przy czym przednia część jest odporna na pociski kal. 14,5 mm.

Istnieje jednak możliwość wzmocnienia dookólnego poziomu ochrony dla pocisków kal. 14,5 mm poprzez dodanie zewnętrznych pakietów pancerza ceramicznego. Możliwy jest też montaż pancerza prętowego, który skutecznie chroni przed jednogłowicowymi pociskami kumulacyjnymi.

Załoga Strykera składa się z kierowcy i dowódcy, który zajmuje się obsługą zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia, najczęściej wyposażonego w ciężki karabin maszynowy Browning M2 lub granatnik maszynowy Mk19 kal. 40 mm. W przedziale transportowym może pomieścić się do dziewięciu żołnierzy piechoty.

Browning M2 zapewnia możliwość prowadzenia ognia efektywnego na dystansie 2 km, przed którym ochrony nie zapewnią lekkie umocnienia bądź nawet ściany budynków i lekko opancerzone pojazdy.

Standardowy pocisk wystrzelony z karabinu M2 przebija 23 mm utwardzanej sali pancernej z 182 m, jego energia wylotowa to około 16-17 tys. J. Z kolei przy zastosowaniu nowszej amunicji oznaczonej jako MM173 z ulepszonym wolframowym penetratorem, możliwe jest przebicie nawet 22 mm stali pancernej na dystansie 700 metrów. Ponadto istnieje też podkalibrowa amunicja SLAP o jeszcze lepszych osiągach, pozwalająca na przebicie 19 mm stali pancernej na dystansie aż 1371 metrów.