Nowy śmigłowiec do obrony amerykańskich baz atomowych
3 marca dowództwo amerykańskich sił powietrznych uznało, że rozwój śmigłowca MH-139 Grey Wolf osiągnął etap, na którym można rozpocząć jego niskoseryjną produkcję. W efekcie tej decyzji Boeing i Leonardo, wspólnie opracowujące tą maszynę, ogłosiły kontrakt na dostawę pierwszych trzynastu śmigłowców. Rozpoczęcie tej produkcji pozwoli na wyprodukowanie pierwszych śmigłowców operacyjnych, które zastąpią obecną flotę śmigłowców UH-1N Huey należących do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, a ich pierwsze dostawy przewidziane są na 2024 r.
MH-139 Grey Wolf jest śmigłowcem wielozadaniowym opartym na sprawdzonej platformie podwójnego zastosowania Leonardo AW139. Głównym zadaniem MH-139 będzie ochrona baz międzykontynentalnych pocisków balistycznych oraz transportu urzędników państwowych i sił bezpieczeństwa USA. Jest on oparty na sprawdzonym śmigłowcu AW139, którego ponad 1130 egzemplarzy jest obecnie w eksploatacji na całym świecie.
– Ta decyzja jest ważnym krokiem w kierunku wprowadzenia MH-139A do eksploatacji i zapewnienia siłom powietrznym USA lepszego zabezpieczenia wyrzutni pocisków na dziesięciolecia. Dokładamy wszelkich starań, aby rozpocząć dostawy w przyszłym roku – powiedział Azeem Khan, dyrektor programu MH-139 w Boeingu.
– Moi koledzy z zespołu w Leonardo, wraz z naszymi partnerami z Boeinga, niezmiennie będą kontynuować nasze partnerstwo i są w pełni zaangażowani w zapewnienie sukcesu floty – powiedział Clyde Woltman, prezes Leonardo Helicopters US.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
MH-139A powstał dzięki współpracy Leonardo jako producenta samego śmigłowca oraz Boeinga, jako głównego wykonawcy odpowiedzialnego za militaryzację i wsparcie. Leonardo produkuje wielozadaniowe cywilne śmigłowce w swoim zakładzie w północno-wschodniej Filadelfii, podczas gdy Boeing jest odpowiedzialny za zaopatrzenie i montaż sprzętu wojskowego oraz wsparcie po dostawie śmigłowca. Zamawiając sprawdzony śmigłowiec AW139 zintegrowany z zaawansowaną technologią Boeinga amerykańskie siły powietrzne zminimalizowały ryzyko związane z wprowadzeniem do służby nowej konstrukcji.
Zwiększone w stosunku do UH-1N możliwości MH-139A pozwalają mu wykonywać misje szybciej, ciszej i efektywniej. Dzięki zwiększeniu prędkości i zasięgu o 50% oraz zwiększeniu maksymalnej masy o ponad 2000 kg, śmigłowiec jest dobrze przygotowany do realizacji misji Sił Powietrznych polegającej na ochronie międzykontynentalnych pocisków balistycznych w całych Stanach Zjednoczonych.
W Stanach Zjednoczonych znajduje się kilka baz międzykontynentalnych pocisków balistycznych (ICBM), które są elementem systemu strategicznego odstraszania nuklearnego kraju. Baza Vandenberg znajduje się w Kalifornii, na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i jest główną bazą dla testów pocisków strategicznych. Baza Malmstrom znajduje się w stanie Montana, w środkowo-zachodniej części USA i jest jedną z trzech głównych baz międzykontynentalnych pocisków balistycznych w USA.
Pozostałe to baza Minot w stanie Dakota Północna i baza F.E. Warren w stanie Wyoming. We wszystkich trzech baza są silosy z pociskami strategicznymi Minuteman III. Wymienione bazy są częścią Strategicznego Dowództwa Sił Powietrznych (USAFSTRATCOM), które jest odpowiedzialne za zarządzanie siłami nuklearnymi USA
MH-139A oferowany wspólnie przez Boeinga i Leonardo zwyciężył w konkursie na nowy śmigłowiec do ochrony baz międzykontynentalnych pocisków balistycznych w 2018 r. Podpisano wtedy umowę ramową o wartości 2,4 mld dolarów na dostawę maksymalnie 84 śmigłowców, sprzętu pomocniczego i stworzenie systemu szkoleniowego.
Pierwsze cztery śmigłowce przedseryjne zostały dostarczone w sierpniu 2022 r. Nastąpiło to po wydaniu przez Federalną Administrację Lotnictwa (FAA) ostatniego uzupełniającego certyfikatu typu, niezbędnego do wypełnienia formularza 250 Departamentu Obrony USA i formalnego rozpoczęcia odbioru śmigłowców. W kolejnych miesiącach wspomniane cztery maszyny były wykorzystywane do dodatkowych testów rozwojowych i wstępnych testów operacyjnych.
Śmigłowiec MH-139 Grey Wolf jest wynikiem programu UH-1N Huey Replacement, który miał na celu zastąpienie starszych maszyn UH-1N Huey, używanych przez US Air Force do transportu personelu, zabezpieczenia przeciwdziałania zagrożeniom oraz ratownictwa w ramach ochrony strategicznych obiektów USAF.
W ramach programu, USAF rozważał wiele różnych opcji, w tym zakup istniejących modeli śmigłowców lub zlecenie produkcji nowego modelu od podstaw. Ostatecznie, wybrano śmigłowiec AW139 włoskiego producenta Leonardo, który został przystosowany do wymagań USAF przez firmę Boeing. Nowy model otrzymał nazwę MH-139 Grey Wolf. W przetargu MH-139 pokonał UH-60 Black Hawk.
Grey Wolf nie jest standardowo uzbrojony, ponieważ został zaprojektowany jako śmigłowiec transportowy i wsparcia, a nie jako maszyna bojowa. Jednakże istnieje możliwość instalacji na nim uzbrojenia w przypadku operacji specjalnych, takich jak eskorta konwojów czy wsparcie wojsk lądowych. W zależności od potrzeb może być uzbrojony w różnego rodzaju broń, w tym w karabiny maszynowe czy granatniki automatyczne. Uzbrojenie jest instalowane na specjalnych uchwytach zamontowanych w drzwiach bocznych.
MH-139 jest wyposażony w silniki turbinowe Pratt & Whitney Canada PT6 o mocy 1765 KM, które pozwalają na osiągnięcie prędkości 305 km/h i zasięgu około 900 km. Ładowność to 15 żołnierzy lub 4500 kg ładunku. Dzięki wielofunkcyjnemu radarowi poszukiwawczo-pogodowemu maszyna jest również przystosowana do lotów w różnych warunkach atmosferycznych i posiada wiele systemów zapewniających bezpieczeństwo lotów, takich jak awionika cyfrowa, systemy automatycznego sterowania lotem i system ostrzegania przed zderzeniem TCAS.
Śmigłowiec został zaprojektowany, aby sprostać różnym zadaniom operacyjnym, w tym misjom transportowym, przeciwdziałaniu zagrożeniom oraz ratownictwu. Dlatego też maszyna jest wyposażona w wiele specjalistycznych systemów, które pozwalają na skuteczne wykonywanie tych zadań. Systemy samoobrony pozwalają na wykrycie i uniknięcie zagrożeń takich jak rakiety przeciwlotnicze i inne pociski. W skład systemów zabezpieczeń wchodzą m.in. system ostrzegania o odpalonych pociskach AAR-47, urządzenia do zakłócania sygnałów radiowych, urządzenie swój-obcy oraz wyrzutnie flar i dipoli ALE-47. Ponadto MH-139 ma opancerzenie wokół kokpitu i kabiny pasażerskiej.
Ponadto śmigłowiec jest wyposażony systemy umożliwiające obserwację i rozpoznanie terenu. W skład tych systemów wchodzą m.in. kamery światła dziennego i termowizyjne, radar i systemy wykrywania ruchu. W razie potrzeby w MH-139 można zainstalować wyposażenie medyczne pozwalające na przetransportowanie pacjentów w stanie ciężkim. W skład tych systemów wchodzą m.in. defibrylator, respirator i zaawansowane systemy monitorowania stanu pacjenta.
Marcin Wołoszyk
