Rosyjski samolot 6. generacji. MiG-41 jako odpowiedź na zapowiadany przez USA F-47
Po amerykańskich deklaracjach nt. przyspieszenia prac nad samolotem 6. generacji F-47 siewcy rosyjskiej propagandy ponownie zapowiadają budowę samolotu MiG-41. Samolot ma latać z prędkością hipersoniczną i wznosić się na 50 km. Co jeszcze wiadomo o tej konstrukcji?
Rosyjska propaganda zareagowała na doniesienia o postępach prac nad amerykańskim, przyszłościowym samolotem F-47. Emerytowany generał Władimir Popow, pełniący obecne rolę komentatora telewizyjnego, zapowiedział szybkie zbudowanie przez Rosję samolotu MiG-41.
MiG-41 ma by następcą MiG-a 31, czyli oblatanego w połowie lat 70. XX wieku ciężkiego myśliwca przechwytującego. Taka rola narzuca konstrukcji specyficzne cechy znajdujące odzwierciedlenie w zapowiedziach Rosjan. Nowy samolot ma osiągać niezwykle wysoką prędkość, zapewniać zdolność do lotu na bardzo dużej wysokości, przenosić własne i niszczyć wrogie pociski hipersoniczne, a także zestrzeliwać obiekty na niskich orbitach.
Test piekarnika Amica Piekarnik do zabudowy ED975398BA+ X-TYPE STEAM P Amica
Obecna kondycja rosyjskiego sektora lotniczego każe jednak zadać pytanie, na ile realne są te zapowiedzi. Zwłaszcza, że rosyjskie biura projektowe mają na koncie nietypowe, nowatorskie konstrukcje, które - choć zapowiadały się bardzo obiecująco - ostatecznie skończyły swój rozwój na etapie mniej lub bardziej dopracowanych prototypów.
Przykładem jest choćby orbitalny samolot MiG-105: opracowana w latach 70. w ramach programu Spiral konstrukcja, łącząca cechy samolotu i wahadłowca. Kosmiczny myśliwiec Rosjan miał umożliwiać - podobnie jak współcześnie ma to robić MiG-41 - niszczenie obiektów na orbicie. Samolot doprowadzono do etapu prototypu zdolnego do poddźwiękowego lotu atmosferycznego.
W czasach bliższych współczesności Rosja rozwijała także samolot Su-37 - bazującą na Su-27 konstrukcję o znacznie wyższych od pierwowzoru parametrach. W założeniu Su-37 miał rozwijać cechy, na które położono nacisk w Su-35 (Su-27M) - takie jak wysoka manewrowość - a jednocześnie oferować większe możliwości za sprawą nowocześniejszej awioniki. Projekt zakończono na etapie dwóch prototypów (jeden został zniszczony w katastrofie).
Wśród rosyjskich samolotów wyglądem wyróżnia się Su-47: eksperymentalna maszyna projektowana, podobnie jak Su-37, z myślą o supermanewrowości. W założeniu konstruktorów cecha ta miała umożliwić unikanie rakiet przeciwnika, a jednym ze sposobów na uzyskanie takich właściwości było zastosowanie skrzydeł o ujemnym skosie. Program zakończono na etapie latającego prototypu.
Do jakiego etapu uda się doprowadzić rozwój MiG-a 41?
Ciężki myśliwiec przechwytujący
Według ponawianych co kilka lat zapowiedzi MiG-41 ma być przyszłościowym myśliwcem przechwytującym, który sami Rosjanie zaliczają do generacji 6. (wcześniej 5++, rosyjska propaganda nie jest w tej kwestii zgodna).
Maszyna jest odległym potomkiem izdielije (ros. wyrób) 7.01 - miał to być myśliwiec zdolny do przechwycenia najszybszego seryjnie produkowanego samolotu świata, czyli amerykańskiej, rozpoznawczej maszyny SR-71 Blackbird. Z tego powodu konstrukcja została zoptymalizowana pod kątem prędkości.
Tę właśnie cechę odziedziczył po nim MiG-41. To nazwa powszechnie stosowana, choć nieoficjalna - formalnie samolot jest rozwijany jako PAK DP (izdielije 41, od czego wzięła się nazwa MiG-41).
Jego możliwości zmieniają się w zależności od czasu i osoby przedstawiającej projekt: prędkość samolotu ma przekraczać Mach 4-6 (czterokrotna prędkość dźwięku, ok 4,9 tys. km/h), pułap maksymalny - według części źródeł - ma sięgać nawet 50 km, a maszyna ma być zdolna nie tylko do walki z samolotami wroga, ale także z pociskami hipersonicznymi i satelitami.
Lotniczy napęd przyszłości
Niejasną kwestią pozostają cechy stealth: część źródeł akcentuje ich obecność, gdy inne podkreślają, że wobec stawianych maszynie zadań trudnowykrywalność nie będzie istotna. Zwłaszcza, że - niezależnie od wykrycia za pomocą radaru – lot z dużą prędkością generuje takie ilości ciepła, że obecność samolotu będzie niemożliwa do ukrycia nawet z dużej odległości. W takich warunkach bezpieczeństwo maszyny miałoby wynikać przede wszystkim z prędkości, jaką będzie rozwijać, a także z bardzo dużego pułapu.
Superszybki lot na niezwykle dużej wysokości ma być możliwy dzięki nowemu silnikowi - jako docelowy wskazywany jest m.in. silnik AL- 51F-1 (izdielije 30) rozwijany z myślą o Su-57, ale także nowatorski napęd w postaci pulsacyjnego silnika detonacyjnego (PDE).
Samolot ma także w przyszłości współdziałać z bezzałogowcami i mieć wersję bezzałogową, jednak brak jest na ten temat jakichkolwiek szczegółów. Wiadomo za to, że jako czas wejścia do służby podawana jest połowa przyszłej dekady, gdy - według obecnych planów - mają zostać wycofane samoloty MiG-31.
Zdolności rosyjskiego przemysłu
Podawana publicznie lista cech samoloty wydaje się bardziej obrazem tego, jak Rosjanie wyobrażają sobie myśliwiec przyszłości, niż realnymi danymi bazującymi na rozwijanych i gotowych do wdrożenia rozwiązaniach.
Wynika to z faktu, że - choć propaganda Kremla tworzy obraz potężnego i nowatorskiego rosyjskiego przemysłu zbrojeniowego - większość używanej i eksportowanej przez Rosję broni, która jest produkowana seryjnie i uchodzi za udaną, to projekty pamiętające czasy ZSRR lub ich rozwinięcia. Sprzęt opracowany już w Rosji - od karabinków AK-12, poprzez pojazdy BMPT Terminator czy czołgi T-14, po okręty podwodne typu Łada (projekt 677) - okazuje się obarczony różnymi wadami projektowymi.
Wpływ na to ma m.in. zanik pamięci instytucjonalnej w rosyjskim przemyśle zbrojeniowym, spowodowany przez wymieranie kadry inżynierów. Z powodu wieku umierają lub odchodzą z pracy specjaliści wykształceni w czasach ZSRR, dla których państwo nie zdołało przygotować następców.
Przez niewiele ponad dekadę Rosja straciła takich specjalistów, jak Paweł Simonow (projektant Su-27), Siergiej Niepobiedimyj (pocisk Iskander), Iwan Mikojan (współtwórca MiG-a 29), Gienrich Nowożyłow (samoloty Ił-76 i Ił-96), Wiktor Błagow (statek kosmiczny Wostok), Rollan Martirosow (Su-34), Paweł Kamniew (system Kalibr) czy Aleksandr Błagonrawow (wozy bojowe z rodziny BMP).
W takim kontekście deklaracje dotyczące budowy nowego supersamolotu i jego deklarowane, górujące nad światową konkurencją cechy wydają się przede wszystkim zestawem propagandowych sloganów. Prace nad MiG-iem 41 zostały ogłoszone ponad dekadę temu, a pomimo upływu czasu wszystko, czym mogą pochwalić się Rosjanie w tej kwestii, to kolejne zapowiedzi.