Rosyjski atak na ośrodek szkoleniowy. Pokazuje słabości Ukraińców

Nagranie z ataku na ukraiński ośrodek szkoleniowy w obwodzie czernichowskim pokazuje dwie powiązane ze sobą kwestie stanowiące ogromny problem dla Ukraińców. Rosjanie użyli w nim pocisku Iskander-M z głowicą kasetowej zdolną pokryć setkami bombletów znaczny obszar.

Pierwszym problemem jest niewystarczająca liczba systemów zdolnych zestrzeliwać pociski balistyczne, ponieważ Ukraina najpewniej nie ma już rakiet do swoich baterii systemu S-300 i opiera się wyłącznie na systemach Patriot, SAMP/T i starszych MIM-23 HAWK otrzymanych z Zachodu.

Z kolei drugą kluczową kwestią są rosyjskie drony zwiadowcze latające w głębi ukraińskiej przestrzeni powietrznej. Ukraińcy mają duże problemy z szybką identyfikacją swój-obcy dronów w powietrzu ze względu na masowe ich zastosowanie, braki standaryzacji, niedobory sprzętu wykrywającego oraz łączności w czasie rzeczywistym.

Warto też zaznaczyć, że we wcześniejszych latach Rosjanie mieli duże problemy z transmisją obrazu na żywo z drona do punktu dowodzenia, ale niestety od końca 2023 roku zdaje się, że zostały one rozwiązane. Umożliwia to planowanie ataku rakietowego tuż po wykryciu obiecującego celu, a nie z nawet kilkudniową zwłoką. W efekcie pociski potrafią spaść na cel parę godzin od wykrycia, co paraliżuje działania na tyłach.

Pociski balistyczne Iskander-M wyposażone w silnik rakietowy na paliwo stałe, początkowo wznoszą się do przestrzeni kosmicznej, a następnie opadają z prędkością przekraczającą Mach 7 (ponad 2000 m/s). Taka prędkość znacznie utrudnia ich zestrzelenie, co potrafi tylko kilka systemów przeciwlotniczych świata i to na dystansie rzędu do około 40 kilometrów od wyrzutni.

To w połączeniu z nawigacją GPS i INS zapewniającą trafienie z dokładnością do kilku lub kilkunastu metrów zapewnia skuteczne i precyzyjne dostarczenie zwykle około 500-kilogramowej głowicy bojowej o potężnej sile rażenia.

Ta może występować w przypadku Iskandera-M w wariancie: odłamkowo-burzącym, penetrującym, kasetowym bądź termojądrowym. Te ostatnie służą jednak wyłącznie w charakterze broni odstraszania nuklearnego.