Horten Ho 229. Latające skrzydło Hitlera

Po wypowiedzeniu wojny Stanom Zjednoczonym Niemcy opracowywali różne koncepcje mające na celu pokonanie potężnego przeciwnika zza Oceanu. Większość z nich opierała się na założeniu, że wystarczy sterroryzować amerykańskie społeczeństwo, aby Waszyngton wycofał się z konfliktu pod naciskiem opinii publicznej.

Niemcy przygotowali m.in. śmiałą akcję dywersyjną pod kryptonimem "Pastorius". Zadania zaangażowanych w tę operację agentów polegały na wysadzeniu ważnych obiektów w USA oraz przeprowadzeniu zamachów w zatłoczonych miejscach. Spiskowcy szybko wpadli jednak w ręce służb.

Innym pomysłem było stworzenie samolotów, które zaatakują amerykańskie miasta. 12 maja 1942 r. Hermann Göring ogłosił przetarg na budowę bombowca "Amerika Bomber", który będzie w stanie wykonać lot z Azorów do Nowego Jorku i wrócić. Ze względu na założenia konkursu hipotetyczna maszyna była określana mianem "3x1000". Chodziło bowiem o samolot, który osiągając maksymalną prędkość 1000 km/h zdoła dostarczyć 1000 kg bomb na odległość 1000 kilometrów.

Na potrzeby przetargu powstał m.in. projekt odznaczającego się futurystycznym wyglądem Arado Ar E.555 – sześciosilnikowego samolotu w układzie aerodynamicznym znanym jako latające skrzydło. Chociaż ostatecznie organizatorom bardziej spodobały się propozycje firm Messerschmitt i Junkers, pod koniec wojny powstał niezwykle nowoczesny odrzutowiec wykorzystujący podobny pomysł – Ho 229 braci Waltera i Reimara Hortenów.

Co ciekawe, bracia nie byli inżynierami, lecz po prostu wielkimi miłośnikami lotnictwa. Ich nietuzinkowe pomysły zainteresowały w końcu Luftwaffe, które postanowiło przeznaczyć 500 tys. marek na testy prototypów.

Ho 229 był konstrukcją stalowo-drewnianą, która zbliżała się do osiągnięcia jednego z głównych wymagań projektu "Amerika Bomber" - jego maksymalna prędkość dochodziła do ponad 970 km/h. Prawie dwukrotnie przekraczał natomiast wymóg zasięgowy, gdyż ten wynosił aż 1930 km. Maszyna miała długość 7,5 m, rozpiętość 16,8 m i mogła latać na pułapie do 16 km.

Pierwszy test prototypu odbył się w styczniu 1945 r. Ho 229 stał się tym samym pierwszym na świecie samolotem odrzutowym o konstrukcji latającego skrzydła. Przed podobną szansą stanął wcześniej wspomniany Arado Ar E.555, jednak w przeciwieństwie do maszyny braci Horten nie wyszedł on nigdy poza fazę projektu.

Futurystyczny wygląd Ho 229 sprawił, że przez lata powstało wiele spekulacji wokół jego rzeczywistych możliwości technicznych. Jedna z nich dotyczy niskiej wykrywalności samolotu przez ówczesne radary. Ponieważ maszyna nigdy nie przeszła chrztu bojowego, przez długi czas ta właściwość odrzutowca braci Horten pozostawała jedynie w strefie domysłów.

Pod koniec wojny Amerykanie przejęli dwa pokrewne egzemplarze samolotu i poddali je badaniom. Maszyna została uznana za nieudaną konstrukcję, posiadającą niemożliwe do wyeliminowania wady. Ostateczny wniosek był taki, że Ho 229 był gorszy od latających skrzydeł, nad którymi pracował wtedy w USA Jack Northrop.

Testy i rekonstrukcje samolotu przeprowadzone w latach 2008-2009 w firmie Northrop Grumman potwierdziły jednak, że niemiecki odrzutowiec posiadał właściwości stealth. Zarówno na podstawie wypowiedzi samych braci Horten, jak i zastosowanych rozwiązań można dojść do wniosku, że nie był to przypadek.

To właśnie w celu zmniejszenia wykrywalności maszyny zamontowano w niej wiele drewnianych elementów oraz wykorzystano mieszankę węgla drzewnego i drewnianego pyłu. Z tych względów samolot braci Horten jest niekiedy uznawany za prekursora amerykańskiego B-2 Spirit, który powstał ponad 40 lat później.

W porównaniu z tradycyjnymi maszynami radarowa sygnatura Ho 229 była o ok. 40 proc. mniejsza. Brytyjskie stacje radarowe wczesnego ostrzegania Chain Home mogły wykryć ten samolot z odległości 130 km, co było zasięgiem o ok. 20 proc. mniejszym niż w przypadku myśliwców Messerschmitt Bf-110. Gdyby maszyna braci Horten leciała stosunkowo nisko, szanse na jej wykrycie stawałyby się minimalne. Teoretycznie Ho 229 mógł więc odegrać ważną rolę podczas wojny, gdyby został skonstruowany znacznie wcześniej.