Cele na terytorium Rosji zagrożone. Mocarstwo wydało zgodę na atak ich pociskami

Ukraińcy uzyskali zgodę Francji, która w przeciwieństwie do Amerykanów zezwoliła im na atakowanie celów w rosyjskich obwodach kurskim i biełgorodzkim za pomocą broni dalekiego zasięgu. Oto czego mogą teraz użyć Ukraińcy.

Francuzi dali zgodę na wykorzystanie pocisków manewrujących SCALP będących francuskim bliźniakiem pocisku Storm Shadow do atakowania celów położonych na terytorium rosyjskich obwodów kurskiego i biełgorodzkiego.

Są to tragiczne wieści dla Rosjan, ponieważ dotychczas Ukraińcy z bardzo dużym powodzeniem wykorzystują te pociski do atakowania rosyjskich celów o charakterze strategicznym na Krymie i nie tylko.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pociski manewrujące SCALP są produkowanym we Francji bliźniakiem pocisku Storm Shadow. Pocisk produkowany przez koncern MBDA od pierwszych lat 2000. XXI wieku jest owocem brytyjsko-francuskiej współpracy z lat 90. XX wieku.

Efektem jest odpalany z samolotów pocisk manewrujący wykonany w technologii stealth o zasięgu około 500 km lub około 300 km dla klientów eksportowych wynikającego z ograniczeń Reżimu Kontroli Technologii Rakietowych. W przypadku Ukraińców nośnikiem są sprytnie zmodyfikowane samoloty Su-24.

Pociski Storm Shadow / SCALP są wyposażone w silnik turboodrzutowy, umożliwiający osiągnięcie prędkości poddźwiękowej (0,8-0,9 Ma), a ich masa to 1300 kg z czego około 450 kg stanowi głowica bojowa BROACH (Bomb Royal Ordnance Augmented CHarge).

Głowica bojowa BROACH jest wielofunkcyjna i składa się z dwóch części. Pierwsza to mały ładunek kumulacyjny, przeznaczony do odsłonięcia celu lub uszkodzenia jego struktury. Z kolei druga część to głowica penetrująca, która detonuje się z opóźnieniem do 240 ms. To ustawia się w zapalniku Multi-Application Fuze Initiation System (MAFIS) jeszcze przed startem pocisku w oparciu o strukturę celu (przykładowo w oparciu o szacowaną grubość zbrojonego betonu). Głowica może działać w trzech trybach:

1. Detonacja przy uderzeniu,
2. Detonacja w powietrzu, zasypująca teren odłamkami,
3. Detonacja z opóźnieniem

Precyzję trafienia pocisku zapewnia zaawansowany system naprowadzania, łączący nawigację inercyjną i satelitarną z czwartą generacją sensora IR (IIR) widzącego termiczny obraz celu. Ten poza zapewnieniem punktowej precyzji trafienia w końcowej fazie lotu (sensor porównuje widziany obraz z wgranym zdjęciem celu) dodatkowo służy do śledzenia rzeźby terenu.

Dzięki temu komputer pocisku wie gdzie się dokładnie znajduje nawet w przypadku zakłócania sygnału GPS co Rosjanie opanowali. Jest to funkcjonalność która sprawia dużo problemów w przypadku niektórych rodzajów amerykańskiego uzbrojenia takich jak np. GLSDB.