Ukraińsko-turecka modernizacja MT‑LB. Została wyposażona ppk Stugna-P/Skiff

Ukraińcy osadzili na starym podwoziu turecką bezzałogową wieżę SERDAR, produkcji Aselsan, wyposażoną w karabin maszynowy NSVT (kal. 12,7x108 mm), PKT (kal. 7,62x54R mm) i kilka ppk Skiff, czyli eksportowego wariantu słynnego pocisku Stugna-P. Jedyną różnicą Skiffa względem ppk Stugna-P jest zastosowanie pochodzącego częściowo z Białorusi systemu naprowadzania oraz interfejsu w języku arabskim.

Prace nad modułem uzbrojenia rozpoczęto jeszcze w 2017 roku, a współtwórcą jest kijowskie Biuro Konstrukcyjne "Łucz". Moduły uzbrojenia SERDAR znalazły się m.in. na dostarczonych do Kataru w latach 2019-2020 pojazdach MRAP typu Ejder Yalcin.

Ppk Stugna-P/Skiff już nieraz dowiodły swojej skuteczności w niszczeniu rosyjskich czołgów. System wykorzystuje naprowadzanie wiązką laserową. Strzelec ma też do dyspozycji kanał optyczny z termowizją. Wadą takiego rozwiązania jest konieczność namierzania celu aż do uderzenia pocisku, więc nie jest to system typu "odpal i zapomnij" pokroju Javelina lub Spike'a.

Warto jednak zaznaczyć, że jest to znacznie tańsze rozwiązanie, pozwalające na masową produkcję. Naprowadzanie za pomocą lasera jest także niewrażliwe na systemy samoobrony oparte na zagłuszaniu systemów naprowadzania.

Standardowe pociski kal. 130 mm o masie 30 kg są zdolne razić cele na dystansie do 5 km i mogą przepalić do 800 mm stali pancernej za pancerzem reaktywnym. Warto jednak wspomnieć, że Ukraińcy wykorzystują też jeszcze większe pociski kal. 152 mm, ale są one dość rzadko spotykane.

Inną ciekawą modernizacją, o której warto wspomnieć jest np. wyposażony w nowe ppk wóz BRDM-2 lub o zmodernizowane BMP-1TS. Ponadto możemy zauważyć masę improwizacji polowych obejmujących m.in. stworzenie taczanki z 30 mm armatą automatyczną lub montowanie wyrzutni niekierowanych rakiet S-8 na wszystkim, co jeździ.

Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski