Ukraińskie Su‑25 z dość rzadkim uzbrojeniem. Pochodzi z końca ZSRR

Dotychczas Ukraińskie Su-25 były wyposażone broń niekierowaną pokroju pocisków rakietowych S-8 lub większych S-25. Tym razem widzimy podwieszone pociski Ch-25MŁ z tandemową głowicą kumulacyjną naprowadzane wiązką lasera o zasięgu ~10 km. Pociski zostały zaprojektowane pod koniec lat 80. i mogły trafić do Ukrainy od państw byłego Układu Warszawskiego, pochodzą z własnych zapasów lub zostały zdobyte na Rosjanach. Warto też zaznaczyć, że Ukraina od miesięcy gromadziła uzbrojenie do przeprowadzenia kontrofensywy.

Pociski Ch-25MŁ są jedynym ukraińskim środkiem powietrze-ziemia umożliwiającym samolotom szturmowym Su-25 precyzyjne niszczenie rosyjskich czołgów. Pociski są naprowadzane wiązką lasera, toteż pilot musi naprowadzać Ch-25MŁ aż do chwili trafienia. Naraża go to na duże niebezpieczeństwo, ale ostatnimi czasy rosyjska obrona przeciwlotnicza została dość mocno osłabiona za pomocą pocisków przeciwradiolokacyjnym AGM-88 HARM przenoszonych przez samoloty MiG-29 oraz Su-27.

Na pierwszym pocisku Ukraińcy napisali "Za Wadika Blagiwsnogo. Za wszystkich pilotów, którzy zginęli. Zdechnijcie orki", a na drugim zdjęciu "Idę po was orki. Za Ukrainę. Sierioża"

Pociski Ch-25 (AS-10 Karen) to konstrukcje modułowe toteż były łatwo modernizowane i występują w licznych wariantach różniących się głowicą bojową, zastosowanym silnikiem czy systemem naprowadzania. Wersja Ch-25MŁ to pocisk o masie 345 kg, z czego 90 kg przypada głowicą bojową zdolną przepalić aż 1 m betonu lub stali chronionej pancerzem reaktywnym. Pocisk mierzy około 4,2 m długości, a jego maksymalna prędkość to około 900 m/s.

Z ciekawostek warto zaznaczyć, że wariant przeciwradiolokacyjny Ch-25MP (AS-12 Kegler) był wykorzystywany przez Rosjan na śmigłowcach Ka-52 Aligator do polowania na ukraińską obronę przeciwlotniczą na początku wojny.

Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski