Rosyjski czołg T‑80BW zniszczony. To była "walka na noże"

Wojna w Ukrainie jest pełna obrazów, które do niedawna byłyby uważane za fikcję jak np. brawurowa szarża ukraińskiego czołgu T-72 na rosyjskie pozycje. Podobnego wyczynu próbowała dokonać załoga rosyjskiego T-80BW, ale bardzo dobre nasycenie ukraińskiej piechoty ręczną bronią przeciwpancerną spowodowało, że rosyjski czołg został stertą złomu.

Wygląda na to, że do jego zniszczenia został wykorzystany widoczny na powyższym nagraniu prosty granatnik przeciwpancerny Saab AT4. Do Ukrainy trafiła ich znaczna liczba m.in. od Szwecji, która także dostarczyła przeciwlotnicze zestawy RBS-70, przeciwpancerne pociski kierowane RBS-56B BILL 2 oraz także cięższy sprzęt w postaci m.in. bojowych wozów piechoty CV90.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Granatniki AT4 w latach 80. XX wieku przeszły testy i zostały wprowadzone do służby w siłach zbrojnych Szwecji i USA kolejno pod oznaczeniami Pansarskott m/86 i AT4. Zostały one opracowane jako następca wysłużonych M/68 Miniman i M72 LAW.

AT4 w zależności od wariantów waży 7-9 kg jest jednostrzałową bronią niekierowaną, czyli typu "wystrzel i wyrzuć". Jest to więc ostatnia linia obrony oddziału piechoty przed pojazdami opancerzonymi przeciwnika. Wyżej w hierarchii są kierowane systemy pokroju NLAW czy FGM-148 Javelin, podczas gdy granatniki AT4 mają zasięg efektywny do 300 metrów.

Granatniki AT4 w podstawowym wariancie były zdolne do przepalenia do 350 mm stali pancernej, ale z czasem powstały też warianty o poprawionych możliwościach w postaci AT4CS ER charakteryzującego się podwojonym zasięgiem i wzmocnioną głowicą zdolną oficjalnie przepalić do 460 mm stali pancernej, chociaż francuscy użytkownicy wspominali nawet o 600 mm).

Szwedzki wyrób należy też do kategorii broni przeciwpancernej, z której można bezpiecznie strzelać z pomieszczeń zamkniętych. Warianty granatnika z oznaczeniem CS (confined space) w nazwie mają zbiornik przeciwmasy zawierający słoną wodę, która znacząco zmniejsza ciśnienie gazów oraz ich sygnaturę cieplną.

Czołgi T-80BW były najnowszą radziecką konstrukcją mającą stanowić szpicę formacji pancernych atakujących państwa NATO, gdyby zimna wojna zakończyła się starciem pełnoskalowym. Czołgi T-80 będące rozwinięciem konstrukcji T-64 były pierwszymi seryjnie produkowanymi czołgami z turbiną gazową.

Ta w przeciwieństwie do silnika diesla czy benzynowego oferuje maksymalny moment obrotowy w praktyce natychmiast, co istotnie poprawia mobilność czołgu. Ponadto T-80BW charakteryzował się mocniejszym pancerzem zasadniczym niż tym stosowanym w znacznie bardziej licznych czołgach T-72.