Obraz nędzy Rosjan. Ten sprzęt pochodzi z najgłębszych czeluści złomowisk Putina

Rosjanie mają coraz większe problemy z zastępowaniem traconego go sprzętu. Na liście prowadzonej przez grupę oryxspioenkop mamy aż 7229 bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych. Są to straty wyłącznie potwierdzone zdjęciami, więc realna liczba może być nawet dwukrotnie lub trzykrotnie większa.

Początkowo Rosjanie wyciągali sprzęt z poradzieckich składów, które jednakże ze względu na składowanie sprzętu pod chmurką są bardziej strategicznymi złomowiskami. Stamtąd rosyjski przemysł brał skorupy sprzętu do gruntowej odbudowy. Przed pełnoskalową wojną w Ukrainie wydawały się one niewyczerpalne, ale teraz Rosjanie sięgnęli dna.

Sprzętu z lat 80.-90. już nie ma, a okazy z lat 70. też się skończyły. Powoduje to potrzebę sięgania po sprzęt pamiętający lata 60. jak czołgi T-62 bądź nawet 50. co widać na przykładzie czołgów T-54/55 bądź transporterów BTR-50. Najwyraźniej nawet bojowe wozy piechoty BMP-1 i transportery MT-LB się skończyły i zostały BTR-50. Poniższe zdjęcia zostały najpewniej zrobione jesienią, ale jak to bywa w realiach wojennych, publikowane są z kilkumiesięcznym poślizgiem.

Korzenie transporterów BTR-50 sięgają 192 roku kiedy to projektanci stworzyli transporter gąsienicowy oparty na podwoziu lekkiego czołgu pływającego PT-76. Prototyp oznaczony jako obiekt 750 został pozytywnie oceniony i seryjna produkcja transportera BTR-50 ruszyła w 1954 roku i trwała aż do lat 70. XX wieku.

Konstrukcyjnie był to jeszcze transporter otwarty, co było drugowojennym standardem, zanim zaczęto produkować sprzęt wojskowy zgodnie z regułami NBC (broń nuklearna, biologiczna i chemiczna). To sprawia, że BTR-50 dość szybko został zastąpiony przez pojazdy hermetycznie zamknięte.

Otwarta konstrukcja ma za to jedną zaletę, którą jest doskonała świadomość sytuacyjna przewożonego desantu, którego chronią tylko stalowe burty o grubości 10 mm. Taki pancerz przebije obecnie nawet zwykły natowski nabój 5,56x45 mm z pociskiem SS109 na dystansie poniżej 100 m. Z kolei brak stropu sprawia, że wrzucony do wnętrza transportera granat czy koktajl Mołotowa i urządzi przewożonemu desantowi piekło.

Jedynym plusem tej konstrukcji jest podwozie gąsienicowe, które znacznie lepiej sobie radzi w trudnym błotnistym terenie niż trakcja kołowa oraz możliwość pływania. BTR-50 jest bowiem zdolny do poruszania się z maksymalną prędkością do 44 km/h po utwardzanych drogach i pływania z prędkością do 11 km/h.

Załogę BTR-a stanowi dwóch żołnierzy, w przedziale transportowym zmieści się 12 w pełni wyposażonych żołnierzy. Jest to obecnie pojazd skrajnie przestarzały i jego jednym plusem jest to, że jest lepszy od cywilnych ład, traktorów lub własnych nóg żołnierzy.