Potężny system z USA już na miejscu. Pomaga chronić Izrael
Amerykański Departament Obrony poinformował o rozmieszczeniu na terenie Izraela systemu obrony antybalistycznej THAAD. Wyjaśniamy, co to za broń i jakie są jej możliwości.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Amerykanie już podczas wcześniejszych ataków rakietowych Iranu wspierali Izrael za pomocą m.in. niszczyciela rakietowego typu Arleigh Burke za pomocą antyrakiet SM-3. Teraz na miejsce trafiła bateria systemu THAAD.
Nie jest to pierwsze bojowe rozmieszczenie tej baterii w Izraelu, ponieważ ta była już rozstawiona na Biskim Wschodzie po atakach z 7 października 2023 r. oraz w 2019 r. w charakterze ćwiczeń integracji amerykańskiej i izraelskiej obrony przeciwlotniczej i antyrakietowej.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
THAAD — antyrakietowy Patriot na sterydach
THAAD to skrót od Terminal High Altitude Area Defense, a koncepcyjnie jest to system stricte antybalistyczny przystosowany do zwalczania pocisków jeszcze w przestrzeni kosmicznej. Jest on pomiędzy system Patriot mającym zestrzeliwać pociski balistyczne w ostatniej fazie lotu a antyrakietami GBI lub w przyszłości NGI eliminującymi cele jeszcze daleko w przestrzeni kosmicznej.
Wprowadzony do służby w 2008 r. THAAD umożliwia zwalczanie obiektów balistycznych na dystansie do 200 km i na pułapie 150 km. Są to parametry znacznie wykraczające poza ok. 40 km zasięgu od wyrzutni dla systemu Patriot załadowane pociskami PAC-3 MSE.
Bateria systemu THAAD składa się z radaru AN/TPY-2 o zasięgu rzędu 1000-3000 km w zależności od sygnatury radiolokacyjnej celu, wozu dowodzenia oraz zazwyczaj sześciu wyrzutni osadzonych na ciężarówkach HEMTT, z których każda mieści po osiem rakiet.
Działanie systemu THAAD
Zastosowane antyrakiety to dwustopniowe konstrukcje o długości 6,2 m i średnicy 40 cm o masie startowej 662 kg. Pierwsza sekcja to booster na paliwo stałe odpadający po wypaleniu się, a drugi to mogąca manewrować część z głowicą naprowadzającą i własnym silnikiem rakietowym na paliwo ciekłe niszcząca obiekt za pomocą bezpośredniego trafienia.
Za naprowadzanie ma odpowiadać głowica optoelektroniczna z sensorem podczerwieni, najprawdopodobniej widzącym termiczny obraz celu. Będący producentem systemu Lockheed Martin chwali się, że w grudniu 2023 r. dostarczył 800-tną rakietę dla siedmiu obecnie będących na wyposażeniu US Army baterii THAAD.
Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski
