Koniec F/A‑18E/F Super Hornet. 30 lat po rozpoczęciu produkcji Boeing rezygnuje

Produkcja samolotów F/A-18E/F Super Hornet zakończy się w 2025 roku – poinformował producent, firma Boeing, którego lista zamówień obejmuje jeszcze tylko osiem ostatnich maszyn dla amerykańskiej marynarki.

Ewentualne przedłużenie produkcji o dwa kolejne lata wchodzi w grę tylko w przypadku, gdy Super Hornet wygra indyjski przetarg na maszynę pokładową, która ma zastąpić MiG-i 29K. Jego konkurentami są samoloty Rafale i przyszłościowa, cięższa, dwumiejscowa wersja samolotu HAL Tejas.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Niezależnie od tego, czy produkcja zakończy się za trzy, czy za pięć lat, ponad 30-letnia epoka Super Horneta dobiega właśnie końca, choć Boeing nie rezygnuje z produkcji maszyn bojowych. "Planujemy naszą przyszłość, a budowanie myśliwców jest w naszym DNA" – stwierdził przedstawiciel koncernu, komentujący doniesienia o zakończeniu produkcji.

Boeing chce teraz skupić się na produkcji samolotów szkolnych T-7A Red, ciągle niezastąpionych, choć konstrukcja tego samolotu ma już ponad 40 lat, F-15EX Eagle II i bezzałogowej latającej cysternie MQ-25A Stingray. W przyszłości z linii montażowych Boeinga mają także schodzić samoloty, które będą wypierać Super Hornety z pokładów lotniskowców, czyli morska wersja bojowego samolotu przyszłości NGAD.

F/A-18E/F Super Hornet to wyjątkowa maszyna. Wywodzi się od samolotu F/A-18, jednak – mimo bardzo podobnej sylwetki – jest od swojego pierwowzoru większy, cięższy, a przede wszystkim oferuje znacznie większe możliwości.

Samolot powstał z uwzględnieniem specyficznych wymagań marynarki wojennej: ma potężne podwozie, zdolne zamortyzować twarde lądowanie na lotniskowcu, dwa silniki, uważane podczas misji nad wodą za polisę bezpieczeństwa, a zarazem opinię maszyny, która, zwłaszcza w początkowym etapie eksploatacji, przysporzyła swojemu użytkownikowi wielu kłopotów.

Było ich – jak na maszynę, będącą głęboką modyfikacją dopracowanego samolotu – zaskakująco wiele. Problemy z zasięgiem (40-proc. wzrost pojemności zbiorników paliwa przyniósł 17 proc. większy zasięg), kontrowersje związane z radarem AESA i sensorem IRST, niska prędkość maksymalna, wibracje skrzydeł czy – niewidoczne na pierwszy rzut oka, ale bardzo istotne – nieprzewidzianie szybkie zużywanie się konstrukcji samolotu.

Z drugiej strony Super Hornet przejął zadania kilku innych maszyn, jak legendarny F-14 Tomcat (w tej roli wystąpił m.in. w filmie "Top Gun: Maverick") czy A-6 Intruder, próbując być maszyną w pełni uniwersalną.

Obecnie – wraz z morską wersją F-35 (F-35C) stanowi podstawę amerykańskiego lotnictwa morskiego. Co więcej, na bazie Super Horneta powstała wyjątkowa i pozostająca w ciągłej eksploatacji maszyna, jaką jest Growler.

To wyspecjalizowany, ofensywny samolot przeznaczony do walki radioelektronicznej, a w szczególności do przełamywania obrony powietrznej przeciwnika.

Jego rolą jest utorowanie drogi dla maszyn uderzeniowych, zniszczenie lub zakłócenie działania radarów i systemów przeciwlotniczych przeciwnika i przetrwanie – mimo braku cech stealth – w skrajnie wrogim środowisku. Po rosyjskiej agresji na Ukrainę Grolwery zostały przebazowane do Europy ze Stanów Zjednoczonych.