Długi Neptun przetestowany w walce. Sięgnie daleko poza Moskwę

Ukraińcy intensywnie rozwijają swoje możliwości atakowania celów głęboko na terytorium Rosji, ponieważ tych nie otrzymają z USA bądź Europy. Poza programem budowy pocisków balistycznych drugim kluczowym środkiem precyzyjnego rażenia celów są pociski manewrujące.

W przypadku drugiej kategorii bazą wyjściową dla Ukraińców będą pociski przeciwokrętowe RK‑360 Neptun o zasięgu do 300 km. Najpewniej wersja o zasięgu 1000 km będzie trochę innych wymiarów ze względu na konieczność m.in. pomieszczenia większego zapasu paliwa.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pocisk RK-360 Neptun został opracowany jako odpowiedź na sytuację z 2014 roku, kiedy to Rosja, przejmując Krym, zdobyła większość ukraińskiej floty wojennej. W obliczu utraty swoich okrętów Ukraina musiała szybko znaleźć sposób na zabezpieczenie swojego wybrzeża.

Rozwiązaniem okazał się nowy pocisk manewrujący Neptun, stworzony przez ukraiński kijowskie biuro projektowe Łucz. Jego odpalenie jest możliwe z lądowych wyrzutni mieszczących po cztery sztuki, a w przyszłości także z okrętów lub nawet samolotów.

Konstrukcyjnie jest RK-360 Neptun jest zbliżony do wielu konkurentów, ponieważ jest to pocisk manewrujący z naprowadzaniem opartym o tandem nawigacji INS i GPS wraz z aktywną głowicą radiolokacyjną służącą do znalezienia i trafienia celu w ostatniej fazie lotu. Ukraińcy chwalili się też możliwością zaprogramowania trajektorii lotu po maksymalnie ośmiu punktach nawigacyjnych.

Jest to pocisk przystosowany do lotu z prędkością poddźwiękową (do 900 km/h) na wysokości 3-10 metrów nad powierzchnią wody. Napęd początkowo stanowi odrzucany po starcie silnik rakietowy na paliwo stałe oraz uruchamiający się później silnik turboodrzutowy zapewniający zasięg do 300 km. Wymiarowo pocisk ma mierzyć 5 metrów długości, a jego głowica bojowa ma mieć masę 150 kilogramów.

Można zakładać, że wariant o zasięgu 1000 km będzie dłuższy lub o większej średnicy (ponad 420 mm) w celu zapewnienia więcej miejsca na paliwo dla oszczędniejszego silnika turboodrzutowego. Pocisk w tej wersji może mieć też rozkładane po stracie skrzydła, co wszystko razem może dać możliwość lotu na dystans 1000 km.

Możliwe też, że zastosowana głowica radiolokacyjna mogła zostać wykorzystana do mapowania terenu, którego skan jest porównywany z wgraną cyfrową mapą, co zapewniłoby wysoką precyzję nawigacji nawet w przypadku zagłuszania nawigacji satelitarnej.

Inną opcją jest zastosowanie np. pochodzącej z importu głowicy optoelektronicznej widzącej termiczny obraz celu będącej normą np. w pociskach TAURUS KEPD 350 czy AGM-158 JASSM. W każdym razie pociski manewrujące są dużo skuteczniejszym środkiem od wyładowanych ładunkami wybuchowymi przerobionych bezzałogowych awionetek. Pociski są od nich dużo trudniej wykrywalne oraz co ważniejsze kilkukrotnie szybsze.