Chiny mogą zacząć się bać. USA dały zgodę na dozbrojenie Japonii

Należąca do Pentagonu agencja Defense Security Cooperation Agency (DSCA) poinformowała o zgodzie dla potencjalnej sprzedaży do Japonii za maksymalną kwotę 3,64 mld dolarów 1200 pocisków powietrze-powietrze średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM w wersjach AIM-120C-8 oraz AIM-120D-3, 20 sekcji naprowadzających AIM-120D-3 i czterech sekcji naprowadzających AIM-120C-8.

Ponadto pakiet obejmuje m.in. szkolenia z obsługi, zapas części zamiennych, szkoleniowe pociski AIM-120 Captive Air Training Missiles (CATM) wraz ze sprzętem. testowym Common Munitions Built-in Test (CMBRE).

Warto zaznaczyć, że ostateczna wartość kontraktu, jak zwykle to bywa, w akceptacjach DSCA powinna być niższa. Wykonawcą będą zakłady koncernu RTX Corporation (dawny Raytheon) z siedzibą w Tucson. Jest to znaczące wzmocnienie głównego sojusznika USA w regionie na wypadek konfrontacji z Chinami.

AIM-120 AMRAAM to kierowane pociski powietrze-powietrze średniego zasięgu, które stały się standardem wśród sił zbrojnych NATO. Weszły one do użycia w Siłach Powietrznych USA w 1991 roku, początkowo w wersji AIM-120A. Obecnie dominującymi modelami są AIM-120C-6 i AIM-120C-7, a niedawno rozpoczęła się produkcja wersji AIM-120C-8 oraz AIM-120D-3.

Produkcja AIM-120C-7 trwa od 1998 roku i osiągają zasięg około 100 km, ale w dobie pocisków o zasięgu szacowanym na niemal 200 km takich jak MBDA Meteor lub jego chińskiej kopii PL-15 to za mało. W tym celu powstał wariant AIM-120D-3, którego zasięg jest szacowany na około 160 km. Z kolei AIM-120C-8 to odświeżone w fabryce pociski AIM-120C-7 poprzez montaż nowych lepszych komponentów.

Wszystkie pociski z rodziny AIM-120 AMRAAM są typu "odpal i zapomnij", co oznacza, że są wyposażone w zaawansowany system naprowadzania oparty na aktywnej głowicy radiolokacyjnej. Dzięki temu, pociski wykorzystują własny emiter fal radiolokacyjnych, wsparty nawigacją GPS i INS, eliminując konieczność ciągłego śledzenia celu przez pilota aż do chwili trafienia.

W wersji AIM-120D-3 dodano jeszcze dwustronne łącze komunikacyjne umożliwiające łączność pocisku i samolotu po wystrzeleniu w celu np. aktualizacji położenia celu. Jest to istotne, ponieważ radar w nosie pocisku ma ograniczony zasięg do może 10-30 km w zależności od sygnatury radiolokacyjnej celu.

To ogromny postęp w porównaniu do wcześniejszych systemów z półaktywną głowicą radiolokacyjną typu np. AIM-7 Sparrow, gdzie pilot musiał utrzymywać kurs na cel za pomocą radaru pokładowego aż do momentu trafienia.

Warto dodać, że poza lotnictwem, pociski AIM-120 AMRAAM mogą być też używane w naziemnych systemach przeciwlotniczych NASAMS, które skutecznie chronią strategiczne obiekty na Ukrainie przed dronami i pociskami manewrującymi. Jednakże przy odpalaniu z lądu ich zasięg znacząco spada, osiągając mniej niż 40 km. Taka sytuacja wynika z większego oporu powietrza na niższych wysokościach, w porównaniu do pułapu 15-20 km.