Oszczędności Izraela. Niszczą drony starymi rakietami AIM‑7 Sparrow
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Skuteczna obrona Izraela oznacza dla władz tego kraju poważne koszty/ Szacuje się, że odparcie irańskiego ataku mogło kosztować Izrael w przeliczeniu nawet 5 mld zł. Nie w każdym przypadku konieczne jest jednak stosowanie nowoczesnego i drogiego uzbrojenia, czego przykładem jest użycie starych pocisków AIM-7 Sparrow.
Skuteczność, z jaką izraelska broń poradziła sobie z setkami nadlatujących celów budzi uznanie na całym świecie. Obok najnowocześniejszej broni – m.in. systemów antybalistycznych - Izrael użył starszych typów uzbrojenia.
Pozwoliło to na ograniczenie kosztów, zachowanie zasobu nowocześniejszych pocisków, a zarazem na pozbycie się broni, która – o ile nie zostałaby wykorzystana – musiałaby zostać z czasem zutylizowana.
Serwis Defence 24 zwraca uwagę na fakt, że – mimo dostępności innych rozwiązań – w odparciu irańskiego ataku brały udział m.in. samoloty F-15 z pociskami AIM-7 Sparrow.
Zobacz także: Czy to sprzęt NATO, czy rosyjski?
Skuteczność pocisków AIM-7 Sparrow
To broń opracowana jeszcze w latach 50. poprzedniego wieku. Jej bojowy debiut przypadł na wojnę w Wietnamie, gdzie – początkowo – AIM-7 okazał się bronią o bardzo niewielkiej skuteczności. Na 600 wystrzelonych pocisków zaledwie 16 proc. trafiło w cel, z czego tylko dwa zniszczyły cele poza zasięgiem wzroku.
Odpowiedzią na te problemy było m.in. założenie słynnej szkoły lotniczej Top Gun, a także zmodyfikowanie taktyki użycia tych pocisków, jak opracowanie ich kolejnej, ulepszonej wersji.
Rezultat okazał się imponujący – podczas kolejnych konfliktów pociski Sparrow okazały się pogromcami rosyjskich MiG-ów. Podczas operacji Pustynna Burza, na początku lat 90., z 44 wystrzelonych pocisków AIM-7 aż 30 trafiło w cel, z czego większość poza zasięgiem wzroku.
Broń z lat 50.
Pocisk AIM-7 Sparrow ma 3,6 metra długości, średnicę 20,3 cm i znaczną rozpiętość – jego powierzchnie aerodynamiczne mierzą aż 80 cm. Przy masie 213 kg pocisk przenosi dużą, 40-kg głowicę bojową. Może rozpędzać się do prędkości Mach 4 i ma zasięg przekraczający 50 km (część źródeł podaje nawet 70 km).
Słabą stroną pocisków Sparrow jest ich półaktywny układ naprowadzania – do momentu trafienia cel musi być śledzony przez radar samolotu, który wystrzelił pocisk. Jak pokazuje przykład Izraela, w przypadku prostszych, mniej wymagających celów, którymi są m.in. duże pociski manewrujące, nie stanowi to jednak problemu.
Łukasz Michalik, dziennikarz Wirtualnej Polski