Brytyjski plan na niemiecką niemoc. Idealny w swojej prostocie

Jak podają niemieckie media Wielka Brytania będąca pionierem w zaopatrywaniu Kijowa w nowoczesną broń, która m.in. jako pierwsza zaoferowała nowoczesne czołgi bądź właśnie pociski manewrujące ma rozwiązanie na niemieckie problemy z dostawą pocisków manewrujących.

Mowa tutaj o przekazaniu części niemieckich pocisków TAURUS KEPD 350 do Wielkiej Brytanii, która dzięki temu mogłaby bez naruszania swoich rezerw przekazać Ukrainie więcej pocisków Storm Shadow. Jest to o tyle łatwe, że niemieckie pociski są aktualnie podczas procesu certyfikacji z samolotami Eurofighter Typhoon, więc jedyne co byłoby potrzebne to aktualizacja oprogramowania w sztukach wykorzystywanych przez Royal Air Force (RAF).

Taka zamiana nie sprawiałaby też problemów z niemieckim prawem dotyczącym eksportu uzbrojenia, ponieważ pociski TAURUS KEPD 350 trafiłyby do sojuszniczego państwa NATO, a nie Ukrainy.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Obydwa pociski to efekt dążeń na przełomie lat 80 - 90. XX wieku kiedy to Niemcy, Francja i wielka Brytania poszukiwały broni dalekiego zasięgu dla swoich sił zbrojnych. Jednakże ze względów politycznych współpraca się w latach 90. XX rozpadła tworząc pole do rozwoju dwóch podobnych projektów.

Jednym był program niemiecko-szwedzki, który zaowocował wprowadzeniem do służby w 2005 r. pocisku TAURUS KEPD 350, gdzie KEPD jest skrótem od Kinetic Energy Penetration Destroyer, a drugim efekt współpracy francusko-brytyjskiej wprowadzony w do służby w podobnym okresie znany jako SCALP bądź Storm Shadow.

Konstrukcyjnie są to pociski manewrujące przystosowane do odpalania z samolotów charakteryzujące się konstrukcją w technologii stealth o zasięgu około 500 km lub do 300 km w wariantach eksportowych co jest pokłosiem zapisów Reżimu Kontroli Technologii Rakietowych.

Podobny jest także system naprowadzania, ponieważ obydwa pociski poza powszechnym tandemem nawigacji satelitarnej i inercyjnej wykorzystują sensor podczerwieni czwartej generacji (IIR) widzący termiczny obraz celu. Ten nie tylko służy do osiągnięcia punktowej precyzji w w ostatniej fazie lotu, ale także skanuje okoliczny teren, którego rzeźba jest porównywana z wygraną cyfrową mapą, dzięki czemu pociski dokładnie "wiedzą gdzie są" nawet w regionie, gdzie GPS nie działa.

Masa obydwu pocisków jest zbliżona, ponieważ Storm Shadow waży 1,3 tony, a TAURUS KEPD 350 lekko poniżej 1,5 tony i podobnie wygląda kwestia łowic bojowych. W pierwszym przypadku mamy głowicę BROACH (Bomb Royal Ordnance Augmented CHarge) o masie 450 kg z ładunkiem kumulacyjnym odsłaniającym cel np. z ziemi, a w drugim mamy 480-kilogramową MEPHISTO (Multi-Effect Penetrator HIghly Sophisticated and Target Optimised).

Największą zmienną pomiędzy tymi wielofunkcyjnymi głowicami zdolnymi eksplodować nad celem, przy uderzeniu w cel lub z opóźnieniem jest zastosowany zapalnik. W przypadku głowicy BROACH ze Storm Shadow mamy zapalnik Multi-Application Fuze Initiation System (MAFIS), którego opóźnienie detonacji (do maksymalnie 240 ms) względem uderzenia w cel trzeba ustawić ręcznie przed odpaleniem w oparciu o charakterystykę celu.

Tymczasem w przypadku głowicy MEPHISTO zapalnik ma zestaw sensorów wykrywających przeszkody i puste przestrzenie, przez co nie trzeba dokonywać obliczeń i wystarczy np. zaprogramować pocisk TAURUS KEPD 350, aby zdetonował się po przebiciu drugiego stropu. Jest to jedyny pocisk na świecie z taką funkcjonalnością.

Tego typu uzbrojenie jest Ukrainie bardzo potrzebne, a dotychczasowa lista celów pocisków Storm Shadow poza punktami dowodzenia czy składami uzbrojenia lub paliwa zawiera nawet tak unikatowe okazy jak okręt podwodny.