Zespół Bojowy C Jednostki Wojskowej Formoza. Nowy oddział polskich Wojsk Specjalnych

Formoza (Jednostka Wojskowa Formoza im. gen. broni Włodzimierza Potasińskiego) to utworzony jeszcze w latach 70. oddział płetwonurków bojowych, nazywanych potocznie "morskimi komandosami".

Swoją nazwę – początkowo nieoficjalną – jednostka specjalna zawdzięcza nietypowej siedzibie. Jest nią zbudowana w Gdyni jeszcze przez Niemców torpedownia (miejsce montażu i testów torped), oddalona od stałego lądu o około 500 metrów i połączona z nim poprzez długie molo. Nazwa "Formoza" przylgnęła do torpedowni w latach 50. i nawiązuje do historycznego określenia Tajwanu.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Utworzenie nowego zespołu bojowego Formozy wiąże się z rosnącymi potrzebami Polski w zakresie ochrony morskiej infrastruktury krytycznej, jak gazociąg Baltic Pipe czy gazoport LNG.

Zobacz także: Czy to sprzęt NATO, czy rosyjski?

"Mamy świadomość zagrożeń wynikających z agresywnej polityki rosyjskiej i musimy liczyć się z różnymi prowokacjami. W związku z tym infrastruktura krytyczna musi być silnie chroniona. Najlepszym wojskiem, które jest w stanie ochronić infrastrukturę krytyczną są właśnie Wojska Specjalne" – stwierdził minister Błaszczak.

Formoza wyróżnia się nie tylko swoją specjalizacją, przypominającą nieco amerykańską formację Navy Seals, ale także uzbrojeniem. Jako jedyna z polskich jednostek specjalnych nie użytkowała (poza testami) karabinków Beryl i w przeciwieństwie do innych jednostek, jak JWK, Grom, Nil czy Agat, nie użytkuje karabinków HK416.

Wymagań Formozy nie spełniły także nowe polskie karabinki GROT. Przez lata na wyposażeniu Formozy znajdowały się karabinki Heckler&Koch G36, których następcą w rękach polskich morskich specjalsów jest inna nietypowa broń - SIG Sauer MCX.

Pierwsza partia tych karabinków została kupiona w maju 2022 roku, a w marcu 2023 roku poinformowano o rozpoczęciu procedury przetargowej na dostawę kolejnej transzy tego modelu broni.

SIG Sauer MCX to modułowy karabinek, fabrycznie przystosowany do łatwej wymiany części. Na etapie projektu broń powstała z myślą o zasilaniu amunicją kalibru .300 Blackout, w tym także poddźwiękową, a dopiero później dostosowano ją do amunicji 5,56 mm x 45 NATO.

Takie rozwiązanie to ukłon w stronę sił specjalnych. Broń pozwala na zastosowanie ciężkiego, poddźwiękowego pocisku, który mimo niskiej prędkości jest w stanie przebijać kamizelki kuloodporne, lub – jeśli jest taka potrzeba – amunicji z lżejszymi i szybszymi pociskami, pozwalającej na prowadzenie ognia na większym dystansie.