Straszniejsi niż lwy. Ich boją się bardziej na sawannie
Nawet przy lwach w pobliżu największy strach wywołują… ludzie. Jak podaje ScienceAlert, nagrania rozmów ludzkich płoszyły ssaki w Parku Krugera skuteczniej niż ryki drapieżników czy odgłosy polowania.
Lwica
Z ich ostrymi łapami i pełnymi kłów szczękami, lwy z pewnością nie są drapieżnikami, z którymi większość zwierząt chciałaby zadzierać. Zwłaszcza że mają też inteligencję pozwalającą im polować w stadach.
Jednak w ponad 10 000 nagrań dzikich zwierząt z afrykańskiej sawanny 95 procent obserwowanych gatunków reagowało z dużo większym przerażeniem na odgłosy zupełnie innej bestii. To zwierzę technicznie rzecz biorąc nie jest drapieżnikiem szczytowym. To my: ludzie.
Ludzkie głosy straszniejsze niż lwy
– Strach przed ludźmi jest głęboko zakorzeniony i wszechobecny – powiedział Michael Clinchy z Western University w Kanadzie. – Panuje przekonanie, że zwierzęta przyzwyczają się do ludzi, jeśli ci nie będą polować. Wykazaliśmy jednak, że tak nie jest – wyjaśnił biolog.
Zespół Liany Zanette z Western University odtwarzał przy wodopojach w Greater Kruger rozmowy w lokalnych językach, angielskim i afrikaans, a także szczekanie psów, strzały i wokalizacje lwów. Reakcje 19 gatunków rejestrowały pułapki kamer.
W ponad 10 tys. ujęć ssaki niemal dwukrotnie częściej porzucały wodopój przy ludzkich rozmowach niż przy dźwiękach lwów czy polowania. Dotyczyło to m.in. nosorożców, słoni, żyraf, lampartów, hien, zebr i guźców.
Eksperyment w sercu populacji lwów
Badania prowadzono w obszarze z największą na świecie populacją lwów. Naukowcy porównywali spokojne „rozmowy” lwów (warczenie, warknięcia) z konwersacją ludzi, by uzyskać porównywalny bodziec. Jeden z nocnych testów zakończył się atakiem rozdrażnionego słonia na sprzęt.
Konsekwencje dla ochrony przyrody
Autorzy podkreślają, że to właśnie ludzkie głosy inspirowały największy lęk, a szczekanie psów czy strzały były postrzegane jako słabsze sygnały. To może szkodzić populacjom roślinożerców, bo przewlekły stres obniża sukces rozrodczy na przestrzeni pokoleń.
Jak wskazuje Science alert biolodzy zajmujący się ochroną przyrody mogą wykorzystać tę wiedzę, aby pomóc zwierzętom. Odtwarzając ludzkie dialogi w rejonach, gdzie kłusownictwo jest powszechne w RPA, badacze mają nadzieję bezpiecznie utrzymać z dala zagrożonego wyginięciem nosorożca białego południowego.
