Zajrzeli Europejczykom w zęby. Zaskoczyły ich wodorosty
Wodorosty w diecie Europejczyków wydają się azjatyckim wpływem. Tymczasem to nie do końca prawda. Archeolodzy donoszą, że pierwsi Europejczycy spożywali wodorosty chętnie, a zwyczaj ten praktykowano do wczesnego średniowiecza.
Zajrzeli Europejczykom w zęby. Zaskoczyły ich wodorosty
Szokujące informacje na temat kulinarnych przyzwyczajeń Europejczyków pojawiło się na łamach Nature Communications. Okazuje się, że dawni mieszkańcy naszego kontynentu zajadali się wodorostami. Nie stronili też od wszelkich roślin morskich oraz słodkowodnych.
Popularność wodorostów w diecie Europejczyków
Dowodów na popularność wodorostów dostarczyły archeologom próbki zwapnionej płytki nazębnej. Została ona pobrana od 74 uczestników badania, których szczątki odkryto na stanowiskach archeologicznych zlokalizowanych od północnej Szkocji po południową Hiszpanię.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Badania moleklarne tak różnorodnych osadów wykazały, że spożycie wodorostów oraz roślin morskich i słodkowodnych było powszechne. Wyjątkową okazała się tylko próbka pochodząca z archipelagu Orkadów. Tamtejszy starożytny Szkot miał na zębach ślady konkretnego rodzaju jarmużu morskiego.
Wodorosty i inne lokalne rośliny słodkowodne były spożywane w mezolicie (około 8 000 lat temu) oraz w krosie neolitu, aż do wczesnego średniowiecza. To oznacza, że choć są obecnie rzadko spożywane w Europie, stały się marginalne niedawno.
Zmiana stosunku Europejczyków do wodorostów
Na popularność wodorostów w Europie wskazują także źródła pisane. Instrukcje dotyczące ich zbiorów znaleźć można w islandzkich, irlandzkich i francuskich pismach, ale nie starszych niż X wiek. O jarmużu morskim wspomina też rzymski pisarz Pliniusz, ale jako o stosowanym przez marynarzy leku na szkorbut.
Prawdopodobną przyczyną zmiany stosunku Europejczyków do wodorostów jest rozwój rolnictwa. Sprawił on, że zbieractwo stopniowo przestawało być cenione, a w XVIII wieku wodorosty uznawane były już za "pokarm głodujących".
