Takie coś Rosjanie wyciągają z magazynów. Pochodzą z czasów ataku na Polskę
Rosyjskie problemy z produkcją amunicji nie są nowością, ale fakt, że jakimś cudem wygrzebują pociski datowane na 1939 rok zdumiewa. Wyjaśniamy, jak mogły przetrwać wojnę i do czego pasują
Jak podaje użytkownik Twittera Ukrainian Front Rosjanie zaczęli wydobywać z najgłębszych czeluści magazynowych amunicję artyleryjską kal. 122 mm. Wyprodukowano ją jeszcze w 1939 roku.
Nie jest to pierwszy przypadek dostaw na front amunicji będącej raczej bardziej śmiertelnym odpadem niż czymś użytecznym. Jeszcze parę miesięcy temu informowaliśmy o trafiających na front skrzyniach ze skorodowaną amunicją, a teraz pojawiają się okazy nawet z 1939 roku. Jak widać na powyższym zdjęciu, te mogły być przechowywane w odpowiednich warunkach, przez co pociski nie zmieniły się w wybuchową stertę rdzy.
Jeśli te pociski faktycznie zostały wyprodukowane w 1939 roku, to całkiem możliwe, że w wyniku jakiegoś niedopatrzenia przeleżały w tej lokalizacji zapomniane aż do teraz. Rosjanie w ostatnich miesiącach w wyniku niedoboru sprawdzają wszelkie składy i w ten sposób ktoś mógł dotrzeć do tych zapomnianych przez dekady zapasów.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Stara amunicja artyleryjska — potencjalne zastosowania
Wykorzystanie tak starej amunicji jest bardzo problematyczne, ponieważ nawet jej przenoszenie może być skrajne niebezpieczne. W zależności od stanu trotylu detonację pocisku może wywołać nawet wstrząs wywołany upadkiem podczas załadunku lub rozładunku. Na zdjęciu nie widać też poza pojedynczymi przypadkami łusek z ładunkiem prochowym, który po tylu dekadach najpewniej zdezintegrował się do stanu wybuchowej papki.
Z tego względu strzelanie taką amunicją np. z haubicy 2S1 Goździk, mimo iż wykonalne (pociski pasują) jest bardzo niebezpieczne. Pocisk może zdetonować podczas wystrzału w lufie lub tuż poza nią niszcząc system artyleryjski i/lub zabijając załogę.
Możliwe jest też wykorzystanie takich pocisków do tworzenia zdanie sterowanych bomb opartych np. o czołgi z rodziny T-54/55, o których pisał Łukasz Michalik. Warto jednak zaznaczyć, że nawet w takim przypadku będzie to zadanie bardzo niebezpieczne.
