Przełom w Ukrainie? Niemcy mogą przekazać potężną broń

Pierwsze wzmianki o możliwości dostarczenia Ukrainie przez Niemcy potężnych pocisków manewrujących Taurus KEPD 350 pojawiły się w pierwszej połowie 2023 roku, ale finalnej decyzji o dostawach nie podjęto ze względu na niechęć posłów z partii SPD, stanowiącej większość obecnego rządu.

Problem starali się nawet obejść Brytyjczycy, oferując większe dostawy pocisków Storm Shadow w zamian za pociski z Niemiec. Teraz wygląda na to, że śmierć Aleksieja Nawalnego pomogła przychylić szalę poparcia w SPD dla dostarczenia Ukrainie bardzo potrzebnych pocisków, mogących razić cele na głębokim zapleczu Rosjan.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Taurus KEPD 350 to pocisk manewrujący będący wynikiem współpracy między Berlinem a Sztokholmem, zapoczątkowanej w latach 90. XX wieku. Już w latach 80. Niemcy poszukiwały pocisku manewrującego i w tym celu dołączyły do francuskiego programu pocisku Apache, który z czasem przekształcił się w Storm Shadow.

Jednak Niemcy opuściły ten program ze względów politycznych i zdecydowały się zaprojektować swoje rozwiązanie przy pomocy Szwecji. Efektem prac jest Taurus KEPD 350, którego nazwa jest skrótem od Kinetic Energy Penetration Destroyer, wprowadzony do służby w 2005 roku.

Jest to pocisk manewrujący o zasięgu ponad 500 km, wykonany w technologii stealth, przystosowany do odpalania z samolotów. Charakteryzuje się długością 5 m i masą 1400 kg, z czego 480 kg przypada na dwufunkcyjną głowicę MEPHISTO (Multi-Effect Penetrator Highly Sophisticated and Target Optimised).

Głowica ta może zdetonować się jak klasyczna głowica odłamkowo-burząca przy uderzeniu w cel, zdetonować się w powietrzu, pokrywając znaczny obszar gradem odłamków, lub zdetonować się z opóźnieniem. Jest to identyczne działanie jak w przypadku Storm Shadow, ale szczególnie w przypadku atakowania bunkrów Taurus KEPD 350 ma cechę niedostępną dla innych konkurentów.

Podczas gdy w innych pociskach trzeba ręcznie ustawić opóźnienie detonacji, obliczone na podstawie charakterystyki celu, to w przypadku Taurusa wystarczy na przykład wybrać opcję "zdetonuj się po pokonaniu drugiej przeszkody". Głowica MEPHISTO zawiera bowiem sensory wykrywające przeszkody i puste przestrzenie, co nie zostawia żadnego marginesu błędu, zwiększając skuteczność ataku.

Za dostarczenie pocisku do celu odpowiada silnik turboodrzutowy, który zapewnia wysoką prędkość poddźwiękową (około 0,8-0,9 Ma) na pułapie nawet kilkudziesięciu metrów. Pocisk wyposażony jest także w skomplikowany system naprowadzania, który, oprócz najpopularniejszego tandemu nawigacji inercyjnej i satelitarnej, podanej na zagłuszenie, wykorzystuje również głowicę optoelektroniczną z sensorem IR czwartej generacji (IIR), która "widzi" termiczny obraz celu.

Ten nie służy wyłącznie do naprowadzania w ostatniej fazie lotu oraz potwierdzania skutecznego ataku na cele, ale jest także wykorzystywany do mapowania rzeźby terenu, która jest porównywana z wcześniej wgraną cyfrową mapą. Mimo że taki system jest bardzo kosztowny w implementacji, pozwala na bezproblemowe wykorzystanie pocisku w środowisku, gdzie nawigacja GPS jest niedostępna lub zagłuszana.

Byłoby to bardzo cenne narzędzie w rękach Ukraińców, które pozwoliłoby między innymi bezproblemowo zawalić most krymski. Pociski byłyby najprawdopodobniej odpalane z Su-24, które są już nosicielami Storm Shadow.

Co sądzisz o zmianach w cyfrowym świecie? Weź udział w badaniu WP.