Pająki karmią niczym ssaki. Niesamowite odkrycie naukowców
Pająki skaczące, czyli skakunowate to niesamowita rodzina pajęczaków. Nie robią tego, co zwykle kojarzy nam się z pająkami. Nie wiedzą, co to pajęcza sieć. Swoje ofiary łapią poprzez skakanie. I żyją tak od co najmniej 65 milionów lat, a do tej rodziny zalicza się co najmniej 5600 gatunków.
Niedawno naukowcy badali sprawność pająków skakunowatych. Na podstawie ich mechanizmów skokowych chcą opracować niewielkie roboty. Naukowcy twierdzą, że te skoki maksymalnie wykorzystują energię w przełożeniu na rzeczywistą moc. W ten sposób mogliby stworzyć roboty, które zużywałyby niewielką ilość energii do poruszania się.
Tymczasem inne badanie pokazało coś zupełnie innego i jeszcze bardziej zaskakującego, ale wciąż dotyczącego tej samej rodziny pająków. Toxeus magnus, przedstawiciel skakunowatych, dba o swoje potomstwo oraz karmi je, zupełnie tak jak ssak, jak pies, kot, mysz czy człowiek. Nie posiadają co prawda sutków, ale potrafią karmić swoje młode "pajęczym mlekiem" - jak określili to naukowcy.
Odkrycia dokonał Chen Zhanqi z Chińskiej Akademii Nauk i jego zespołu, który zauważył pewne dziwne zachowania tych właśnie pająków. Postanowił zabrać kilka gniazd pajęczych do swojego laboratorium. Wówczas zaobserwował dziwną rzecz - młode, oraz dorosły przedstawiciel przez 20 dni nie opuszczały swojego gniazda w ogóle.
To oznacza, że nie miały żadnego potencjalnego źródła pożywienia. Następnie, kiedy młode się rozwinęły pojawiła się kolejna dziwna rzecz. Naukowiec zauważył, jak jedno z młodych było przywiązane do matki, jak młody ssak do sutka matki - i matka zdawała się opiekować dzieckiem i karmić je.
Chen wraz ze swoim zespołem postanowił obserwować pająki. Odkryli wówczas, ze matka rzeczywiście produkuje coś w rodzaju mleka dla swojego potomstwa. Postanowili przeanalizować ten płyn. Okazało się, że materiał był bogaty w składniki odżywcze i zawierał prawie czterokrotnie więcej białka niż krowie mleko, a nawet cukier i tłuszcz.
Po około 20 dniach teoretycznie pająki były gotowe opuścić gniazdo i rozpocząć poszukiwanie pożywienia na własne odnóże. Mimo to, przez kolejne 20 dni - jeśli tylko mogły - były karmione przez matkę.
Naukowcy przebadali, w jaki sposób karmienie wpływa na rozwój Toxeus magnus. Gdy odcięli młode od mleka matki po mniej niż 20 dniach, nie były w stanie samotnie przetrwać. Powyżej 20 dni dawały sobie radę, ale nie rosły tak szybko jak te po pełnym okresie dorastania i miały większe szanse nie przetrwać samodzielnego życia.
Źródło: Sciencealert
