DP‑62 Zapora w Sewastopolu. Wygląda jak wyrzutnia Grad, ale to pułapka na Ukraińców
W pobliżu portu w Sewastopolu Rosjanie umieścili wyjątkową broń. System antydywersyjny DP-62 Zapora wygląda niepozornie, ale jego zadaniem jest zwalczanie płetwonurków i morskich dronów. Pojawienie się tego sprzętu wskazuje, że Rosjanie biorą pod uwagę możliwość ataku Ukraińców na Sewastopol.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Na zdjęciach w rejonie portu w Sewastopola można zobaczyć bardzo nietypowy sprzęt. Wyrzutnie widoczne w pobliży wybrzeża na pierwszy rzut oka przypominają popularne BM-21 Grad, szeroko stosowane przez Rosjan i Ukraińców, jednak to inna broń – system DP-62 Zapora.
DP-62 Zapora został opracowany bazie Grada. W jego skład wchodzi wyrzutnia o oznaczeniu BM-21PD, pojazd amunicyjny i zabezpieczenia technicznego, a także amunicja w postaci niekierowanych pocisków PRS-60. Cały ten zestaw nosi nazwę DP-62 i jest produkowany od 1980 roku.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Jego przeznaczeniem jest zabezpieczenie baz morskich i wybrzeża przed działaniem sabotażystów i ewentualnym desantem morskim.
Zobacz także: To sprzęt NATO, czy rosyjski?
DP-62 Zapora: wyrzutnia BM-21PD i pociski PRS-60
Służą do tego specjalnie opracowane pociski PRS-60, które mają głowicę o działaniu kierunkowym. Jak opisuje Defence24, po eksplozji odłamki formują stożek rozszerzający się w kierunku celu. Daje to możliwość rażenia celów znajdujących się w bezpośredniej bliskości chronionych obiektów, okrętów czy infrastruktury, bez ryzyka uszkodzenia jej odłamkami.
PRS-60 umożliwia niszczenie celów nawodnych, jak uderzeniowe, pływające drony, ale także małych okrętów podwodnych do głębokości – jak podają Rosjanie – nawet 200 metrów.
System jest także skuteczny w przypadku płetwonurków: specyfikacja DP-62 wskazuje, że połowa salwy (czyli 20 pocisków) daje prawdopodobieństwo eliminacji płetwonurka na poziomie 99 proc.
DP-62 i BM-21 - różnice
Skuteczne zwalczanie celów na- i podwodnych jest możliwe na dystansie do 5 tys. metrów (zasięg zwykłego Grada to ok. 20 km), a system może pracować w trybie manualnym, jak i automatycznym. Naprowadzenie na cel odbywa się wówczas z wykorzystaniem stacji hydroakustycznej.
Obok zastosowania specjalnych pocisków, przebudowie uległa również sama wyrzutnia. Podobnie jak zwykły Grad, jest ona posadowiona na podwoziu Ural-375, ale od pierwotnej wersji różni się zastosowaniem rozwiązań, ułatwiających służbę w obronie wybrzeża. System może być m.in. podłączony do zewnętrznego zasilania, a jego obsługa może odbywać się zdalnie.
Łukasz Michalik, dziennikarz Wirtualnej Polski
