Piekło Rosjan na poligonie. Spadł na nich deszcz śmierci z USA
Ukraińcy nie zaprzestają ataków na głębokie zaplecze Rosjan z wykorzystaniem pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS podarowanych im przez USA. Najnowszym celem był poligon w okolicy miasta Kubań w obwodzie ługańskim, gdzie zginęło przynajmniej 116 Rosjan. Przedstawiamy kulisy tego ataku i osiągi broni użytej przez Ukraińców.
Ukraińcy kontynuują ostrzał pociskami balistycznymi MGM-140 ATACMS kluczowych obiektów Rosjan. Po ataku na lotniska zlokalizowane na Krymie przyszedł czas na poligon Kubań zlokalizowany w obwodzie ługańskim.
Na jego teren spadły trzy pociski ATACMS przenoszące głowice kasetowe z setkami bombletów M74 APAM. Jes to broń, która umożliwia rażenie znacznego obszaru. Na poniższym nagraniu widać moment wypuszczenia bombletów. Jeden z pocisków centralnie trafił w zgromadzenie rosyjskich żołnierzy. Atak pochłonął co najmniej 116 ofiar.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Broń zagłady z USA
Ukraińcy wykorzystali tutaj wariant pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS z głowicą kasetową, więc mogły to być zarówno starsze M39 jak i nowe M39A1. Obydwa zawierają śmiercionośny ładunek bombletów M74 APAM, które kształtem przypominają kule o średnicy 60 mm i wadze 590 g.
Każdy bomblet zawiera mieszaninę ładunku wybuchowego i środka zapalającego wraz z zapalnikiem uderzeniowym. Wspomniana mieszanina jest umieszczona w obudowie wykonanej z wolframu. Podczas eksplozji zamienia się ona w źródło odłamków, które bez problemu przebijają kamizelki kuloodporne oraz poszycie samolotów i smigłowców. W praktyce każdy, kto znajdzie się w strefie zero, nie ma praktycznie szans na przetrwanie.
Skuteczna broń w arsenale Ukrainy
Ponadto podczas eksplozji następuje zapłon mieszanki, która jest rozrzucana po terenie i powoduje zapalenie np. paliwa wyciekającego z uszkodzonych zbiorników. W zależności od zastosowanego pocisku ładunek bombletów może być różny. W przypadku starszego pocisku M39 mowa o aż 950 sztukach, a dla M39A1 o maksymalnie 300 bombletach.
Różnica polega głownie na tym, że w starszym pocisku o zasięgu do 165 km relacja rozmiaru głowicy bojowej do zapasu paliwa jest większa, a dla nowszych pocisków zdolnych razić cele na dystansie 300 km jest odwrotnie. Ponadto w starszych pociskach występuje tylko mniej precyzyjna nawigacja inercyjna, a w nowszych zastosowano dodatkowo nawigację satelitarną, która niestety też bywa problematyczna.
Jednakże zmniejszona precyzja trafienia przy tak potężnej sile rażenia jest mniej istotna niż przy pociskach artyleryjskich. Warto też zaznaczyć, że nawet najnowsze rosyjskie systemy przeciwlotnicze i antyrakietowe S-400 Triumf mają problemy z zestrzeliwaniem pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS.
Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski
