Kuwejckie czołgi M‑84 dla Ukrainy. Zauważono sprzęt w pustynnym kamuflażu

Historia czołgów M-84 zatacza wielkie koło. Wyprodukowane w latach 80. w zakładach Djuro Djakovic (obecnie Chorwacja) maszyny trafiły na przełomie lat 80. i 90. XX wieku do Kuwejtu, gdzie wzięły udział w obronie tego kraju przed wojskami Saddama Husajna.

Obecnie, gdy Kuwejt eksploatuje m.in. czołgi M1A2K Abrams, jego władze zadeklarowały gotowość wsparcia Ukrainy starszymi czołgami M-84AB, które – zanim zostaną przekazane – ponownie trafią do zakładów Djuro Djakovic, gdzie będą wyremontowane.

Ponieważ jest to konstrukcja bazująca na doskonale znanych Ukraińcom czołgach T-72, przeszkolenie załóg i personelu technicznego powinno być w tym przypadku proste i szybkie. Pomoc jest tym ważniejsza, że Kuwejt dysponuje ok. 150 egzemplarzami M-84 - to więcej pełnowartościowych czołgów, niż przekazała Ukrainie zachodnia Europa. Czym różni się M-84 od T-72?

Zobacz także: Rozpoznasz te myśliwce i bombowce?

Czołg M-84 to przykład ciekawej modyfikacji bazowego T-72 (jego wersji eksportowej T-72M). Przy minimalnych zmianach konstrukcyjnych Jugosławia znacząco podniosła możliwości produkowanego na podstawie radzieckiej licencji sprzętu.

Prawdopodobnie najistotniejszą zmianą wprowadzoną w samej konstrukcji było zastosowanie odmiennych niż w ZSRR stopów stali, co poprawiło ochronę balistyczną czołgu.

W istotny sposób zmodyfikowano także jego wyposażenie. M-84 otrzymał m.in. jugosłowiański system kierowania ogniem, zmodyfikowane przyrządy obserwacyjne, środki łączności i czujnik meteorologiczny. Wraz z dalszym rozwojem, w wariancie M-84A udoskonalono silnik, którego podniesiona do 1000 KM moc rekompensowała wzrost masy czołgu, sięgającej 46 ton.

Wprowadzono także nowoczesny system kierowania ogniem SKO Omega-84, komputer balistyczny czy automatyczny system samoobrony.

Istotną zmianą było także wprowadzenie kolejnej modyfikacji pancerza, który wzmocniono segmentami warstwowymi, zawierającymi wstawki m.in. z węglika boru i kwarcu. Skuteczność tego rozwiązania została dowiedziona podczas walk po rozpadzie Jugosławii – czołowy pancerz M-84A okazał się odporny na ostrzał kierowanymi pociskami przeciwpancernymi różnych typów.

Czołgi w tej właśnie wersji – jako wariant eksportowy M-84AB – zostały zamówione przez Kuwejt i wzięły udział w walkach z armią Saddama Husajna. W czasie starć, mimo irackiej przewagi, zaprezentowały się bardzo dobrze – w walce utracono tylko dwa egzemplarze, które po remoncie wróciły do służby.