Chiński lotniskowiec Liaoning blisko amerykańskich baz na Guam

Chiński lotniskowiec zbliżył się do terytorium USA. Nie chodzi jednak o transpacyficzny rejs i działania w pobliżu kontynentu amerykańskiego, ale demonstrację siły na zachodnim Pacyfiku, w pobliżu wyspy Guam.

Guam to amerykańskie terytorium zależne – niewielka wyspa zlokalizowana pomiędzy Japonią a Nową Gwineą. Ze względu na jej strategiczne położenie znajdują się na niej amerykańskie bazy wojskowe, gdzie stacjonują m.in. okręty podwodne i strategiczne bombowce.

Pomiędzy Japonię i Guam została wysłana chińska lotniskowcowa grupa uderzeniowa, której filarem jest okręt Liaoning – pierwszy chiński lotniskowiec.

Liaoning został zbudowany jeszcze przez Związek Radziecki jako jeden z dwóch lotniskowców projektu 1143.5. Pierwszy z nich został ukończony i po zmianie nazwy służy do dziś w rosyjskiej flocie jako nękany pożarami i coraz bardziej niszczejący Admirał Kuzniecow.

Drugi lotniskowiec nosił nazwę Wariag i nie został ukończony – jego kadłub w 1998 roku Rosja sprzedała prywatnemu inwestorowi, od którego okręt został odkupiony przez Chiny. Chińczycy dokończyli budowę okrętu i w 2012 roku jednostka rozpoczęła służbę w chińskiej marynarce wojennej jako lotniskowiec Liaoning.

Liaoning ma 306,5 metra długości i wypiera 67,5 tys. ton. Okręt jest napędzany turbinami parowymi, które pozwalają mu na osiągnięcie prędkości do 30 węzłów. Uzbrojenie rakietowe i artyleryjskie Liaoninga służy wyłącznie samoobronie – to pociski przeciwlotnicze FL-3000N (4×18 wyrzutni) i zestawy artyleryjskie CIWS Typ 1130.

Kluczową bronią okrętu jest jego grupa lotnicza, którą tworzy około 34 samolotów. Są to myśliwce J-15, czyli nielicencyjny, chiński wariant rosyjskich Su-33. Szczegółowe dane na temat zastosowanych w samolotach systemów nie zostały ujawnione, ale J-15 jest trapiony licznymi problemami i awariami.

Uzupełnieniem J-15 są stacjonujące na Liaoningu śmigłowce transportowe Z-8, a także morskie maszyny Kamowa, jak Ka-31 czy Ka-27.

Liaoning mimo swoich pokaźnych rozmiarów i udoskonaleń względem oryginalnego, radzieckiego projektu, ma – jako lotniskowiec typu STOBAR (Short Take Off But Arrested Recovery) - ograniczone możliwości, mniejsze niż w przypadku lotniskowców typu CATOBAR, jak amerykańskie lotniskowce typu Nimitz.

Ograniczenia wynikają z braku na okręcie katapult. Zamiast nich zastosowano dziobową rampę – rodzaj skoczni, wyrzucającej startujące samoloty w górę. To rozwiązanie tanie i proste, ale uniemożliwia szybki start samolotów z pełnym obciążeniem, czyli z kompletnym zapasem uzbrojenia i paliwa.

Na potrzeby startu bardziej obciążonych maszyn wyznaczono jedno dodatkowe stanowisko startowe, jednak jego położenie na środku skośnego pasa startowego uniemożliwia jednoczesne starty i lądowania, co ogranicza możliwości chińskiego lotniskowca.