Arabski legion Putina. Jakiego sprzętu użyją bojownicy w Ukrainie?
W bitwie pod Popasną (obwód ługański) Ukraińcy zabili 10 żołnierzy wroga. Jak się okazało, polegli nie byli Rosjanami, lecz libijskimi bojownikami. Co wiemy o arabskich najemnikach oraz broni, jakiej mogą użyć?
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Jak przypomina agencja prasowa Ukrinform, pomysł zaangażowania arabskich najemników w wojnę z Ukrainą został po raz pierwszy wyrażony publicznie 11 marca przez rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu. Polityk stwierdził wtedy, że zgłosiło się ponad 16 tys. ochotników z Bliskiego Wschodu (według wcześniejszych doniesień Syria zobowiązała się dostarczyć łącznie do 40 tys. żołnierzy). Ostatnie wydarzenia mogą dowodzić, że niektórzy z arabskich bojowników już znajdują się na terenie Ukrainy. Jakim dysponują sprzętem?
Karabiny elity syryjskiej armii
Zdaniem strony ukraińskiej istnieją przesłanki pozwalające przypuszczać, że w obwodzie kijowskim działają członkowie elitarnej syryjskiej jednostki, znanej jako "Siły Tygrysa" (obecnie funkcjonuje ona pod formalną nazwą 25. Dywizji Sił Specjalnych). Grupa została powołana w 2013 r. i według niektórych źródeł może liczyć nawet 8 tys. bojowników.
Na wyposażeniu specjalnych formacji syryjskich znajduje się m.in. karabinek szturmowy AK-103, zaprojektowany przez koncern Kałasznikow. Broń waży ok. 3,4 kg, a jej szybkostrzelność teoretyczna wynosi 600 strz./min. W AK-103 wykorzystywane są naboje pośrednie kal. 7,62 × 39 mm, które po wystrzeleniu osiągają prędkość początkową 715 m/s.
Karabinek jest traktowany jako następca AKM, do którego jest zbliżony pod względem konstrukcyjnym. W przeciwieństwie do swojego poprzednika posiada jednak składaną na bok kolbę, polimerowe łoże oraz wielofunkcyjne urządzenie wylotowe. Magazynek AK-103 jest w stanie pomieścić do 30 naboi. Broń można doposażyć w podlufowy podwieszany granatnik GP-30 kal. 40 mm.
Syryjczycy korzystają również z samopowtarzalnego karabinu Dragunowa (SWD). Jest to broń opracowana w latach 60. XX, w której używa się naboi 7,62 × 54 mm R. SWD powstał jako następca karabinu Mosin-Nagant 91/30 z lunetą PU.
Wbrew swojej nazwie (SWD to akronim od Snajperskaja Wintowka Dragunowa – karabin snajperski Dragunowa) jest to broń wyborowa. W magazynku można pomieścić do 10 naboi. Załadowany SWD waży 4,55 kg, a prędkość początkowa pocisku sięga 870 m/s. Broń została wyposażona w celownik optyczny PSO-1 zapewniający powiększenie 4x. SWD umożliwia prowadzenie ognia na odległościach do 600 m.
Broń przeciwpancerna arabskich bojowników
Podczas wojen na Bliskim Wschodzie Syryjczycy używali opracowanych w ZSRR przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M14 Malutka. Biorąc pod uwagę, że nie wycofano ich z magazynów, można przypuszczać, że arabscy bojownicy mogą po nie sięgnąć ponownie podczas walk w Ukrainie. Warto dodać, że jest to prawdopodobnie najliczniej produkowany pocisk na świecie.
9M14 Malutka został wprowadzony do radzieckich sił zbrojnych w 1961 r. Pocisk waży blisko 11 kg, z czego 2,5 kg przypada na głowicę kumulacyjną. Minimalny zasięg tej broni wynosi 500 m, a maksymalny 3 km. Malutka jest w stanie przebić płytę stalową o grubości 400 mm, co jest dość niską wartością w porównaniu z takimi ppk, jak amerykańskie Javeliny czy ukraińskie Stugna-P.
Adam Gaafar, dziennikarz Wirtualnej Polski
