Zmiana u sąsiada Rosji. Rozważają powrót zakazanej broni

Finlandia, która niedawno wstąpiła do NATO ma bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturę obronną zarówno pod kątem sił zbrojnych jak i obrony cywilnej. Jak wypowiedział się dla portalu MTV Janne Jaakkola, dowódca Fińskich Sił Obronnych obserwując rosyjską taktykę masowych szturmów piechoty, w Finlandii powinna się pojawić dyskusja na temat min przeciwpiechotnych.

Finlandia podobnie jak ponad 100 innych państwa podpisała i ratyfikowała w 2012 roku Traktat Ottawski zakazujący używania, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz nakazujący zniszczenie posiadanych zapasów.

Jak wspomniał Janne Jaakkola, środowisko bezpieczeństwa jest obecnie drastycznie odmienne od tego, jakie było w chwili dołączenia Finlandii do konwencji zakazującej min przeciwpiechotnych. Zastrzega jednak, że jakakolwiek decyzja w tym zakresie należy do rządu.

Trakt Ottawski zakazuje w praktyce stosowania wszystkich min przeciwpiechotnych za wyjątkiem tych, które można zdetonować zdalnie za pomocą sygnału radiowego. Jest to duży problem, ponieważ taki wymóg bardzo podnosi cenę, a miny, aby być skuteczne muszą być bardzo liczne i tanie.

Z tego względu normą były różnego rodzaju zapalniki naciskowe lub oparte o naciąg w postaci np. cienkiego światłowodu przyczepionego do drzewa przy ścieżce. Minusem tych rozwiązań było to, że aktywne nawet dekady po wojnie stanowiąc ogromne zagrożenie dla cywilów.

Klasyczna mina naciskowa zawiera kilkadziesiąt g materiału wybuchowego, ale są też miny wznoszące się w powietrze po aktywowaniu zapalnika. Te będące w większości wariacją niemieckiej drugowojennej miny-S zawierają kilkaset g materiału wybuchowego wewnątrz stalowej skorupy i charakteryzują się zasięgiem rażenia sięgającym nawet 30 metrów.

Z czasem wprowadzono szczególnie w kategorii min narzutowych, czyli takich rozstawianych np. przez wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe proste samolikwidatory mające wymusić autodestrukcję na po 48 godzinach od uzbrojenia. Nie są to jednak rozwiązania niezawodne.

Przygotowane pole minowe szczególnie jeśli jest pod nadzorem nawet małolicznych zespołów wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych, strzelców wyborowych lub karabinów maszynowych lub moździerzy współpracujących z dronami jest niezwykle trudno przeszkodą do sformowania nawet w przypadku znaczącej przewagi liczebnej.

Dobrym przykładem skuteczności min może być nieudana kontrofensywa Ukraińców w obwodzie zaporoskim. Atakowanie w takich warunkach tylko za wyspecjalizowanymi pojazdami, które są też wtedy priorytetowymi celami, jest praktycznie niewykonalne. Z tego względu normą w taktyce wojskowej jest omijanie pól minowych jeśli to tylko możliwe.