Zbliża się deszcz Perseidów. W tym roku warto obserwować je wcześniej

Na te dni czeka niejeden miłośnik obserwacji nocnego nieba. Perseidy to coroczny deszcz meteorów, który osiąga swoje apogeum w sierpniu. Jego nazwa pochodzi od konstelacji Perseusza, z której wydają się "wypadać" meteory. Nocne widowisko jest spowodowane tym, że Ziemia przechodzi przez strumień pyłu i zanieczyszczeń pozostawionych przez kometę Swift-Tuttle. W tym roku warto jednak szukać "spadających gwiazd" wcześniej.

W 2025 r. aktywność Perseidów będzie można obserwować od 17 lipca do 23 sierpnia - podaje Astronet. Kiedy je oglądać? Najlepszym momentem na obserwację roju meteorów jest czas tuż przed świtem. Choć można je dostrzec już od godziny 22.00, to najwięcej meteorów pojawia się nad ranem. Ciepłe, letnie noce sprzyjają spędzaniu czasu pod gołym niebem.

Kulminacja, czyli maksimum roju Perseidów, przypadnie w tym roku na noc z 12 na 13 sierpnia. Jednak wtedy blask niemal pełnego Księżyca może przyćmić to widowisko, ponieważ będzie on w fazie zbliżonej do pełni, oświetlając aż 84 proc. nieba. Jasna tarcza skutecznie przytłumi większość meteorów, pozostawiając widoczne jedynie te najjaśniejsze. Choć standardowo zaleca się obserwacje z dala od miejskich świateł, w tym roku nawet najciemniejsze miejsca nie zapewnią idealnych warunków.

Mimo to, warto spróbować obserwacji przed i po szczycie, gdy księżyc nie będzie tak jasny. Najlepszym czasem na obserwacje Perseidów będzie kilka dni przed i po szczycie aktywności roju. Okres od 18 do 28 lipca to idealne "okno obserwacyjne", gdy Księżyc świeci słabo lub wcale. Po 13 sierpnia jasność Księżyca zacznie maleć, co może poprawić warunki do obserwacji.

Perseidy są znane z obfitości meteorów. Często pozostawiają za sobą długie, kolorowe smugi. Jeśli dopisze szczęście, można zobaczyć także ogniste kule, które powstają z większych cząstek kometarnych. Rój Perseidów powstaje, gdy drobiny pozostawione przez kometę 109P/Swift-Tuttle wchodzą w atmosferę ziemską. Meteory poruszają się z prędkością ok. 60 km/s, a zderzając się z atmosferą, nagrzewają się i parują, tworząc efektowne ślady widoczne jako "spadające gwiazdy".

Ludzie podziwiają Perseidy od wieków. Kometa, z której pochodzą, została odkryta w 1862 r. przez Lewisa Swifta i Horace'a Tuttle'a, i nosi nazwę 109P/Swift-Tuttle. Jest ona dwa razy większa od asteroidy, która prawdopodobnie doprowadziła do wyginięcia dinozaurów, a jej pełna orbita wokół Słońca trwa 133 lata.