Wypłynęły setki okrętów Rosjan. W jednym celu. NATO ma odpowiedź

Około 420 okrętów (różnego typu) znajduje się obecnie w służbie rosyjskiej marynarki wojennej. Ponad 300 z nich, funkcjonujących na co dzień we flotach: Północnej, Pacyfiku i Bałtyku oraz Flotylli Kaspijskiej, miało wyruszyć na duże ćwiczenia, w których armia zamierza szkolić się podczas "kompleksowych ćwiczeń bojowych". Manewry mają na celu "usprawnienie wykrywania, identyfikowania i atakowania celów imitujących małe obiekty nawodne i powietrzne".

Choć trwające właśnie ćwiczenia Federacji Rosyjskiej są jednymi z wielu, które Moskwa realizuje lat, liczebność okrętów może budzić zaciekawienie w świetle tego, jak tamtejsze siły morskie prezentują się na tle sprzętu pozostającego do dyspozycji NATO.

Wedle danych gromadzonych przez portal statista.com Sojusz Północnoatlantycki ma o wiele większą liczebność w kontekście marynarki wojennej. Same USA mają do dyspozycji ponad 470 okrętów. Na drugim miejscu znajduje się Szwecja z ponad 350 jednostkami, a podium zamykają Włosi z marynarką wojenną opartą o ponad 300 jednostek pływających. Łącznie w siłach NATO znajduje się ponad 2850 okrętów wojskowych, czyli niemal siedem razy więcej niż w Federacji Rosyjskiej. Przyjrzyjmy się kilku ciekawym jednostkom, którymi dysponuje Sojusz Północnoatlantycki.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Na największą uwagę zasługuje jednostka, którą do sił NATO włączają USA. Mowa o lotniskowcu USS Gerald R. Ford (CVN 78), który jest największą i najbardziej zaawansowaną konstrukcją tego typu na świecie.

CVN 78 ma aż 333 m długości, 41 m szerokości oraz niemal 80 m wysokości. Rozpędza się do prędkości ok. 55 km/h, a na pokładzie pomieści 4,6 tys. osób. Opracowanie tego giganta mogło kosztować nawet 17 mld dolarów – wszystko po to, aby stworzyć nowoczesną jednostkę zdolną do przenoszenia myśliwców F-35, F/A-18, ale też samolotów wczesnego ostrzegania oraz do walki elektronicznej.

Na lotniskowcu CVN 78 znajduje się też zestaw nowoczesnych katapult elektromagnetycznych. To rozwiązanie, które może pracować bez przerwy, a co za tym idzie – obsługiwać startujące samoloty przez całą dobę. W porównaniu z wcześniej stosowanymi katapultami parowymi, nowa technologia pozwala ograniczyć masę i miejsce na okręcie.

Godnymi uwagi jednostkami pozostającymi w służbie NATO są też HMS Daring (D32), czyli niszczyciel działający pod brytyjską banderą oraz francuski okręt podwodny Le Triomphant (S616). Pierwszy z nich to stosunkowo nowa jednostka, która do służby trafiła w 2009 r.

Głównym zadaniem, które ma realizować HMS Daring jest ochrona lotniskowców i sił desantowych przed zagrożeniem z powietrza, a więc bronią, która na nowoczesnym polu bitwy jest jedną z popularniejszych. Za tę ochronę odpowiada system Sea Viper, który wykorzystuje radary SAMPSON i S1850M połączone z pociskami Aster 15 i Aster 30 (ważących odpowiednio 310 i 510 kg). Nie bez znaczenia są też właściwości stealth okrętu HMS Daring, które znacząco utrudniają możliwość wykrycia jednostki w ruchu.

Le Triomphant (S616) to z kolei okręt, za pośrednictwem którego Francuzi włączają do arsenału NATO broń jądrową (przenoszoną przez pociski balistyczne M51.3 na pokładzie S616). Le Triomphant to okręt podwodny, który w zanurzeniu osiąga wyporność ponad 14,3 tys. ton, natomiast jego długość sięga niemal 140 m. Napęd tej jednostki gwarantuje reaktor jądrowy K15 z ciśnieniowym układem wodnym o mocy 200 tys. KM.

Ten cenny element odstraszania nuklearnego w służbie NATO może przenosić 16 pocisków M45 lub M51 z 6-10 głowicami termojądrowymi TN75. W jego arsenale nie brakuje też wyrzutni torped kal. 533 mm, które służą do atakowania celów pod wodą.

Pozostając w temacie atomowych okrętów podwodnych nie sposób nie wspomnieć o Wielkiej Brytanii, która z uwagi na fakt, iż jest krajem wyspiarskim, ma duże możliwości, aby rozlokować wokół swoich granic silną flotę morską. Ta natomiast opiera się przede wszystkim o atomowe okręty typu Vanguard, które pozostają w służbie od końcówki lat 90. ubiegłego wieku. Brytyjczycy mają cztery takie maszyny, a każda z nich przenosi do 16 pocisków balistycznych UGM-133 Trident II. Zgodnie z zasadami tamtejszej armii na brytyjskich wodach musi ciągle stacjonować przynajmniej jeden okręt Vanguard.

Liczebność okrętów w służbie NATO ciągle się zmienia. Wynika to z faktu, iż sojusznicze państwa stale usprawniają swoją flotę. To samo można powiedzieć o Federacji Rosyjskiej, która jednak z uwagi na wojnę w Ukrainie jest systematycznie osłabiana.