"Robaki" o jadowitej ślinie? To może być pierwszy taki gatunek płaza

Caecilians to przeważnie ślepe, pozbawione nóg płazy o gładkiej błyszczącej skórze. Ich wygląd od razu przywodzi na myśl węże lub dżdżownice, chociaż to nie on najbardziej zwraca uwagę. Naukowcy byli zaskoczeni, gdy u beznogich zwierząt znaleźli prawdopodobnie jadowitą ślinę - to byłby pierwszy taki przypadek wśród płazów.

Caecilians to grupa obejmująca prawie 200 różnych gatunków, które spotkać można w lasach tropikalnych na całym świecie. Są bardzo zróżnicowane pod względem wielkości zachowań, jednak większość z tych zwierząt mieszka pod ziemią.

To sprawia, że caecilians nie są dobrze znane nawet naukowcom. I chociaż wiedzieli, że płazy mają trzy rzędy zębów w kształcie igieł - dwa na górze i jeden na dole - które prawdopodobnie pomagają drapieżnikom łapać i przełykać dżdżownice, to nigdy wcześniej nie spotkali się z tym, by u tych osobników występowały również gruczoły jadowe.

To właśnie zostało odkryte u jednego z osobników złapanych w Brazylii. Jednak Carlos Jared, biolog ewolucyjny w Butantan Institute w São Paulo i autor nowego badania, zaznacza, że konieczna jest dalsza analiza, aby potwierdzić, że ślina zwierzęcia jest naprawdę jadowita.

- Jeśli tak, to implikacje są uderzające - dodaje Emma Sherratt, biolog ewolucyjny z University of Adelaide w Australii, który nie był częścią badania. - Po pierwsze, oznaczałoby to, że jad ewoluował niezależnie zarówno u płazów, jak i gadów. To z kolei podważa dotychczasową wiedzę na temat ewolucji poszczególnych gatunków jadowitych zwierząt.

Jak do tej pory jedynym poznanym jadowitym płazem jest żaba Corythomantis greening, również znaleziona w Brazylii, która "kłuje" przez kombinację zatrutych gruczołów i ostrych kolców na twarzy.

Kevin Arbuckle, toksykolog ewolucyjny z Swansea University w Wielkiej Brytanii, twierdzi, że jest prawdopodobne, że caecilians są jadowite, "biorąc pod uwagę niedorzeczność zwierząt". Jednak konieczne jest przeprowadzenie dokładniejszych badań, by potwierdzić odkrycie Jareda i jego zespołu.

Żródło: National Geographic