MGM‑140 ATACMS znów w akcji. Rosyjska obrona przeciwlotnicza bez szans

Pojawiły się skutki użycia przez Ukraińców pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS. Okazuje się, że atak przeprowadzony 23 maja 2024 r. poskutkował dużymi stratami w rosyjskiej obronie przeciwlotniczej. Zniszczeniu uległy m.in. systemy S-300 i S-400 rozlokowane na Krymie. Przedstawiamy osiągi słynnej broni z USA, jak często określane są MGM-140 ATACMS.

Ukraińcy mieli wykorzystać do ataku na m.in. Symferopol, Ałusztę, Dżankoj, Eupatorię i Jałtę aż 15 pocisków MGM-140 ATACMS, które skutecznie poraziły wybrane cele. W sieci pojawiło się nawet nagranie z drona pokazujące system S-400, który jest uznawany za najlepszą broń przeciwlotniczą Rosjan, rozlokowany w okolicy miejscowości Mospine i próbujący zestrzelić nadlatujące pociski balistyczne.

Próba okazała się jednak nieskuteczna i na baterię spadł pocisk MGM-140 ATACMS w wersji M39 lub M39A1, czyli z głowicą kasetową. Zniszczeniu uległo kilka wyrzutni, radar 96L6E oraz wóz dowodzenia wraz z obsługą.

Nie jest to pierwszy przypadek zniszczenia systemu przeciwlotniczego i antyrakietowego S-400 Triumf przez pociski MGM-140 ATACMS, ale pierwszy który został uchwycony na nagraniu. Podobnie jak w większości innych ataków wykorzystane zostały tutaj warianty pocisków M39 lub M39A1.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pierwszy ma zasięg 165 km i jest wyposażony jedynie w naprowadzanie inercyjne. Drugi ma zwiększony zasięg do 300 km i dysponuje dodatkową nawigacją satelitarną zapewniającą większą precyzję trafienia. Warto zauważyć, że Rosjanie skutecznie zagłuszają nawigację satelitarną, ale to stanowi poważny problem dla broni o mniejszej sile rażenia, takiej jak GLSDB czy M982 Excalibur.

Oba warianty ATACMS-a posiadają głowicę kasetową zawierającą setki bombletów M74 APAM. Wariant M39 ma ich aż 950, podczas gdy nowszy M39A1 zawiera 300 sztuk, ponieważ część powierzchni głowicy bojowej zastała poświęcona na rzecz zwiększenia zapasu paliwa rakietowego.

Każdy bomblet M74 APAM to kulka o średnicy 60 mm i masie 590 g, z efektywnym zasięgiem rażenia wynoszącym kilka metrów. Wnętrze wolframowej obudowy zawiera mieszaninę silnego ładunku wybuchowego i środka zapalającego. Podczas wybuchu bombletu, poza odłamkami przebijającymi kamizelki kuloodporne, mieszanka zapalająca ma dodatkowo wywołać pożar np. paliwa wyciekającego z uszkodzonych samolotów.

Detonacja jest wywoływana przez prosty zapalnik uderzeniowy, który aktywuje się przy upadku na ziemię. W strefie rażenia praktycznie żaden żołnierz nie ma szans na przeżycie, jeśli w chwili ataku nie jest schowany w ziemiance lub transporterze opancerzonym.