Chwalą się polskim czołgiem. Pokazali go na zdjęciach

Przypomnijmy, że Ukraińcy spośród dostarczonych na front kilkudziesięciu czołgów PT-91, stracili najprawdopodobniej tylko jeden egzemplarz. Tylko jedną udokumentowaną stratę opublikowano bowiem w sieci – jeszcze w lipcu 2023 r. Od tego czasu mimo starań Rosji, obrońcy nie informują o kolejnych stratach tych maszyn.

Warto jednak podkreślić, że w grudniu ubiegłego roku Rosyjska Federalna Służba Wojsk Gwardii Narodowej (Rosgwardia) przygotowała poradnik przedstawiający najsłabsze punkty polskiego Twardego. Agresor zwracał w nim uwagę na "brak wykwalifikowanej kadry serwisantów oraz dostępu do części zamiennych", co miało działać na korzyść Rosjan, dla których PT-91 jest jednym z istotnych celów na froncie.

Opublikowane w ostatnim czasie zdjęcia przedstawiają polską maszynę, która jest elementem wyposażenia 22. Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej. Powstał on jako nowy oddział wydzielony ze struktur ukraińskiej armii i został wyposażony w przekazane przez Warszawę czołgi PT-91. Jednocześnie nie jest znany konkretny region, w którym pracują wspomniane maszyny.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Widoczny na zdjęciach PT-91 Twardy to generalnie rzecz ujmując polska maszyna, która jednak ma radzieckie korzenie. Wynika to bowiem z faktu, iż protoplastą Twardego jest T-72M1. Produkowany przez Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy S.A. czołg powstał w prototypowej wersji w 1991 r., zaś jego produkcję rozpoczęto kilka lat później, w 1994 r. i trwała ona do 2002 r. W okresie 2007-2009 wznowiono produkcję wariantu PT-91M dla wojsk malezyjskich.

Istotnym ulepszeniem polskiego Twardego na tle radzieckiego T-72 było zwiększenie mobilności maszyny, wzmocnienie opancerzenia i unowocześnienie systemów zapewniających celność wynikającą m.in. z braku nocnych przyrządów obserwacyjno-celowniczych.

Zasadnicze zmiany w PT-91 obejmują wprowadzenie jednostki napędowej S-12U w miejsce W-46. Nowy silnik generuje moc na poziomie 850 KM. Ponadto Twardy zyskał pancerz reaktywny ERAWA, który znacznie zwiększa przeżywalność załóg podczas trafienia pociskami kumulacyjnymi.

Do tego producent zadbał o obecność systemu kierowania ogniem Drawa, choć postanowiono nie zmieniać armaty (ze względu na zbyt wysokie koszty). Z tego też powodu polska maszyna charakteryzuje się armatą 2A46 Rapira-3 kal. 125 mm, która współpracuje z ulepszonymi przyrządami obserwacyjnymi POD-72, PNK-72 Radomka oraz noktowizyjnym PCN-A. Polacy zdecydowali też usprawnić komunikację w czołgu PT-91 Twardy, w związku z czym na pokładzie maszyny znalazła się radiostacja R-173.