W kosmosie nic się nie marnuje. Mocz astronautów pomoże stworzyć wytrzymały budulec bazy księżycowej

Już teraz kosmonauci i astronauci z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej piją wodę, która wcześniej była osadzającą się w pomieszczeniach wilgocią z ich oddechu czy potu. Powietrze także jest oczyszczane i wraca do obiegu. Takich systemów jest jeszcze więcej, a rozchodzi się tylko o przebywanie blisko domu, czyli na ziemskiej orbicie.

Wysyłając załogowe dłuższe misje na Księżyc, będzie trzeba korzystać z tego, co jest pod ręką. Od dawna wspomina się o eksploatacji lodu znajdującego się w częściach kraterów osłoniętych od światła słonecznego czy używaniu księżycowego regolitu do budowy struktur bazy. Ten mógłby mieć nietypowe towarzystwo jako bardzo ważny składnik masy budowlanej.

Jak podaje portal Space, wspólne badania Europejskiej Agencji Kosmicznej oraz naukowców z Norwegii, Hiszpanii, Holandii i Włoch polegały na eksperymentowaniu z mocznikiem jako dodatkiem w formie plastyfikatora. To nazwa dodatków używanych w celu zwiększenia elastyczności materiałów budowlanych (np. betonu) przed zastygnięciem.

O dziwo takie podejście okazało się sukcesem. Według badań opublikowanych na łamach Journal of Cleaner Production, próbki budulca z mocznikiem były bardziej podatne na formowanie i w późniejszym czasie wytrzymalsze.

Oczywiście podstawą mieszanki budowlanej był bardzo podobny do księżycowego regolitu materiał. Zastępując go np. zwykłym piaskiem całe testy nie miałyby sensu. W dodatku próbki poddano wielokrotnemu schładzaniu i podgrzewaniu, aby odtworzyć ekstremalne warunki zmiany temperatur na Księżycu.

Dziś sam mocznik, jutro cały mocz

Jak na razie testowano sam mocznik, ale niewykluczone, że nie będzie trzeba go wyizolowywać z moczu. W końcu w betonopodobnej masie już i tak trzeba skorzystać z wody, więc dodatek tego z ludzkiego wydalanego z organizmu płynu potencjalnie mógłby stanowić element mieszaniny.

To na razie tylko jeden z wielu pomysłów i projektów, ale kto wie, czy w przyszłości księżycowe bazy nie będą budowane z dodatkiem ludzkich płynów. W końcu podczas misji kosmicznych nie ma miejsca na marnowanie się nawet czegoś, co normalnie uznalibyśmy za śmieci czy nieczystości.

Z drugiej strony opisywany materiał nie mógłby być wykorzystywany, jeśli początkowe fazy tworzenia budowli miałby być realizowane przez zdalnie sterowane roboty, na ten etap najpewniej używano by zamiennika substancji.