Tak działa pancerz reaktywny
Nawet najmocniejsze pancerze czołgów nie są w stanie oprzeć się pociskom kumulacyjnym. Dlatego, aby chronić drogi sprzęt i życie żołnierzy, potrzebny był nowy sposób ochrony. Tak powstał pancerz aktywny.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Na początku warto wyjaśnić, jak działa pocisk kumulacyjny, stosowany np. w popularnych w popkulturze granatnikach RPG-7 (używa ich też Wojsko Polskie). Wewnątrz takiego pocisku znajduje się ładunek wybuchowy, który eksploduje w momencie kontaktu z pancerzem (czujnik uderzenia znajduje się na czubku pocisku). Zadaniem ładunku wybuchowego nie jest jednak bezpośrednie uszkodzenie pancerza, tylko stworzenie strumienia kumulacyjnego.
Wygląda to następująco: pomiędzy ładunkiem a czubkiem pocisku znajduje się stożek z miękkiego metalu (np. z miedzi). W momencie detonacji, energia wybuchu topi metal i przemienia go w strumień, który osiąga prędkość kilkunastu km/s. Strumień kumulacyjny trafia następnie w pancerz, przebijając go dzięki ogromnej koncentracji energii na małej powierzchni. Załoga pojazdu ginie zazwyczaj na skutek fali uderzeniowej lub w wyniku eksplozji amunicji.
Jak zatem pancerz aktywny radzi sobie z pociskami kumulacyjnymi? Niszczy je, zanim wybuchną. Czołg z pancerzem reaktywnym wygląda zazwyczaj, jakby był pokryty kostkami. Są to ładunki wybuchowe, które mają eksplodować i zniszczyć pocisk, zanim ten zdąży "odpalić się". Istnieje wiele typów pancerzy aktywnych. Np. w Wojsku Polskim używa się pancerza EREWA.
Są to dwie stalowe płytki ze sprasowanym materiałem wybuchowym pomiędzy nimi. W momencie wykrycia nacisku (musi on być odpowiednio duży) ładunek wybucha i niszczy pocisk. Inny system stosowany jest w czołgach rosyjskich. Tam zbliżający się pocisk jest wykrywany przez kamerę, a wyskakujący ładunek niszczy go, zanim ten uderzy w pojazd
