Tajemnicze posągi z Wyspy Wielkanocnej. Naukowcy wiedzą jak "chodziły"
Nowe badania ujawniają, jak mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej przemieszczali gigantyczne posągi moai bez nowoczesnej technologii. Odkrycia archeologów i antropologów rzucają nowe światło na tę zagadkę.
Posąg moai
Posągi moai z Wyspy Wielkanocnej nazywanej przez mieszkańców Rap Nui to masywne megality. Zostały one zbudowane przez mieszkańców około 1400–1650 roku n.e. Chociaż większość myśli, że te posągi przedstawiają tylko głowy, jest to mit. Te megality w rzeczywistości przedstawiają i ciało, i głowę.
Posągi moai z Wyspy Wielkanocnej, znane również jako Rapa Nui, od dawna fascynują naukowców. Te monumentalne rzeźby, ważące około 60 ton i mierzące prawie 10 metrów, zostały przetransportowane na odległość 17 kilometrów z wulkanicznych kamieniołomów do miejsc docelowych. Jak to możliwe bez nowoczesnych narzędzi?
Nowe odkrycia naukowców
W nowym badaniu obejmującym około 1000 posągów moai zespół postanowił to zbadać. Ci sami badacze dowiedli wcześniej, że pionowy, kołyszący ruch pozwalał dużym posągom "przejść" z wulkanicznego kamieniołomu na platformy ceremonialne.
– Kiedy już się wprawi w ruch posągi, to poruszanie ich wcale nie jest to trudne, gdyż ludzie ciągną je jedną ręką. To oszczędza energię i w efekcie posąg porusza się naprawdę szybko – wyjaśnił Carl Lupo z Binghamton University.
Aby sprawdzić, jak może poruszać się większy posąg, zespół stworzył trójwymiarowe modele moai o wysokiej rozdzielczości. Dzięki tym modelom zidentyfikowano charakterystyczne cechy konstrukcyjne, takie jak szerokie podstawy w kształcie litery D i pochylenie do przodu. Takie podstawy zwiększałyby prawdopodobieństwo poruszania się posągów w ruchu kołyszącym, zygzakowatym.
Następnie badacze zbudowali 4,35-tonową replikę moai z charakterystyczną pochyloną do przodu konstrukcją, aby przetestować tę teorię. Jak się okazało, zaledwie 18 osób mogło przesunąć posąg na odległość około 100 metrów w 40 minut.
Konstrukcja i transport posągów
Posągi moai były rzeźbione z tufu wulkanicznego, co ułatwiało ich obróbkę. Większość z około 1000 posągów została umieszczona na kamiennych platformach zwanych ahu, które pełniły funkcję grobowców.
Drogi Wyspy Wielkanocnej również w pewnym stopniu potwierdzają tę nową teorię. Mając około 4,2 metra szerokości i wklęsły przekrój, drogi te idealnie nadawały się do stabilizacji posągów podczas ich ruchu.
