Sukces Ukraińców. Udało im się przedrzeć przez "Linię Surowikina"

Analitycy tzw. białego wywiadu, prowadzący konto GeoConfirmed na platformie X (dawniej Twitter), poinformowali o przedarciu się Ukraińców przez "Linię Surowikina" - zwraca uwagę Militarny. Jak podaje serwis, tzw. pierwszą linię frontu, czyli linię betonowych umocnień przeciwczołgowych, pokonały m.in. ukraińskie transportery opancerzone Stryker oraz BMP Marder 1A3.

"Linia Surowikina" zawdzięcza swoją nazwę gen. Siergiejowi Surowkinowi, który był dowódcą okupacyjnych wojsk rosyjskich w Ukrainie. Umocnienia tworzone m.in. przez pola minowe, liczne zapory, betonowe umocnienia (w tym tzw. smocze zęby), okopy i będące jednocześnie w zasięgu rosyjskiego ognia artyleryjskiego, miały zatrzymać ukraińską kontrofensywę. Z doniesień ekspertów tzw. białego wywiadu wynika jednak, że zostały sforsowane. Mają o tym świadczyć zdjęcia i nagrania zamieszczane przez Rosjan w sieci.

Według Militarny do przełomu doszło dwa kilometry od wioski Werbowe w obwodzie zaporoskim, którą Siły Zbrojne Ukrainy zamierzają wyzwolić. Serwis wyjaśnia, że na nagraniach widać zmechanizowane jednostki należące do jednej z powietrzno-desantowych brygad szturmowych, korzystające z transporterów opancerzonych Stryker i BMP Marder 1A3. Te pojazdy niejednokrotnie już udowodniły swoją przydatność podczas trwającej wojny.

Transportery opancerzone Stryker to rozwiązanie, które ma na celu zapewnić możliwość szybkiego rozmieszczenia armii. Pojazdy posiadają napęd 8x8 i mogą poruszać się z maksymalną prędkością 90 km/h. Ich opancerzenie chroni załogę przed ostrzałem pociskami kal. 7,62 mm dookoła i pociskami kal. 14,5 mm z przodu. Rozwiązanie może zostać wyposażone w dodatkowe zabezpieczenia, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo podróżujących Strykerem. Podstawowe uzbrojenie tego transportera stanowi karabin maszynowy Browning M2 kal. 12,7 mm oraz granatnik Mk 19 kal. 40 mm.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Marder to bojowy wóz piechoty zaprojektowany w Niemczech na początku lat 60. XX wieku. W tej konstrukcji Niemcy położyli nacisk na mobilność oraz zapewnienie właściwej ochrony załogi, które były porównywalne do mobilności i ochrony w czołgach podstawowych Leopard 1. Marder 1A3 to ostateczna wersja rozwojowa tych pojazdów. Pojazd miał chronić załogę m.in. przed ostrzałem z broni strzeleckiej kalibru 7,62 mm i odłamkami pocisków, a także amunicją do armaty 30mm. Sam Marder 1A3 został natomiast wyposażony w automatyczne działo MK 20 Rh202 kal. 20 mm, współosiowy karabin maszynowy MG3 kal. 7,62 mm, a także przeciwpancerną wyrzutnię rakiet kierowanych Milan. Marder może poruszać się z maksymalną prędkością 65 km/h, a jego zasięg szacuje się na 500 km.