Słowackie systemy S‑300. Są już na granicy z Ukrainą
Słowackie systemy przeciwlotnicze S-300 znajdują się przy granicy z Ukrainą - poinformowała słowacka telewizja. Bratysława zapowiadała, że jest skłonna przekazać Ukrainie te systemy, jeśli otrzyma coś w zamian.
30.03.2022 | aktual.: 30.03.2022 11:16
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Systemy przeciwlotnicze S-300 należą do klasy środków o średnim zasięgu (do 150 km) zdolnym do zwalczania samolotów bądź pocisków balistycznych takich jak Iskander czy Toczka-U na pułapie ponad 5 km (do 25 km). Jest to bardzo ważny aspekt, ponieważ dostarczone przez państwa Zachodu ręczne wyrzutnie przeciwlotnicze typu MANPADS nie umożliwiają zwalczania celów latających na wyższym pułapie.
Ukraina na swoim wyposażeniu miała i wciąż ma pewną liczbę zestawów S-300 (S-300PS, S-300PT/PT-1 i przeciwbalistyczne S-300W), ale część została zniszczona przez Rosjan. Z drugiej strony Ukraińcy zdołali za pomocą tych systemów zestrzelić parę pocisków manewrujących (głównie Toczka-U) bądź samolotów, w tym jednego z transportowych Ił-76 ze spadochroniarzami.
Jak podawał Kyiv Independent, Rosjanie bardzo nerwowo reagują na możliwość przekazania tego systemu Ukrainie i twierdzą, że transport zostanie zbombardowany.
System S-300 - historia oraz budowa
Korzenie systemu S-300 sięgają drugiej połowy lat 60. kiedy to ZSRR zdecydował się zaprojektować doskonalszego następcę systemu S-75 Wołchow uzupełnianego przez S-125 Newa. Rezultat prac został przyjęty do uzbrojenia w 1978 r. System składa się z mobilnych wyrzutni na podwoziu kołowym lub gąsienicowym przenoszących cztery blisko ośmiometrowe pociski rakietowe oraz platform przewożących radar kierowania ogniem i centrum dowodzenia.
Bardzo ważnym aspektem jest możliwość osiągnięcia przez system S-300 zdolności bojowej w ciągu pięciu minut, ze względu na wykorzystanie przez Rosjan pocisków przeciwradiolokacyjnych, np. Kh-25MP (AS-12 Kegler), naprowadzających się na źródło sygnałów stacji radiolokacyjnej. W takim środowisku należy korzystać z radaru przez jak najkrótszy czas oraz po każdym wystrzale zmieniać pozycję.
System S-300 wykorzystuje szeroką gamę rakiet: 5W55K, 5W55R, 5W55RUD, 48N6, 48N6E, 48N6E2, 9M82 i 9M83, które charakteryzują się zastosowaniem głowicy odłamkowo-burzącej o masie do 150 kg i osiągają maksymalną prędkość w przedziale 1900 do 2200 m/s.