Mała, ale zaskakująco głośna ryba. Potrafi narobić hałasu

Ryby z gatunku Danionella cerebrum osiągają nieco ponad centymetr długości, ale niewielkie rozmiary nie przeszkadzają im być bardzo głośnymi. Ryby te mogą wydawać dźwięki o natężeniu ponad 140 decybeli – co można porównać do syreny karetki pogotowia.

Ryby są uważane za raczej ciche stworzenia. Jednak istnieją pewne gatunki, które mogą być zaskakująco głośne. W nowych badaniach, które ukazały się na łamach pisma "PNAS" naukowcy opisali gatunek małej ryby, który za pomocą specjalnego aparatu, może generować dźwięki o natężeniu ponad 140 decybeli. Te malutkie ryby prawdopodobnie wykorzystują dźwięki do komunikowania się ze sobą w mętnych wodach.

Ryby z gatunku Danionella cerebrum osiągają długość zaledwie około 12 milimetrów. Są niemal przeźroczyste i żyją w płytkich i mętnych strumieniach Birmy. Gatunek ten znany jest także z tego, że ma wyjątkowo mały mózg (0,6 milimetra sześciennego) – najmniejszy wśród kręgowców.

- Ta maleńka rybka potrafi na odległość 10–12 milimetrów wydawać dźwięki o natężeniu ponad 140 decybeli – jest to porównywalne z hałasem, jaki człowiek słyszy w samolocie podczas startu z odległości 100 metrów i dość nietypowe dla zwierzęcia o tak małych rozmiarach. Próbowaliśmy zrozumieć, jakie mechanizmy za to odpowiadają – wyjaśnia dr Ralf Britz z Senckenberg Natural History Collections w Dreźnie.

Najczęstszym mechanizmem wytwarzania dźwięku u ryb są wibracje ich pęcherza pławnego – wypełnionego gazem narządu służącego do kontroli pływalności, napędzane rytmicznymi skurczami wyspecjalizowanych, "bębniących" mięśni.

Zespół badaczy kierowany przez naukowców z Uniwersytetu Charité w Berlinie odkrył, że ryba ma unikalny system wytwarzania dźwięku. Korzystając z połączenia szybkiego wideo, mikrotomografii komputerowej i analizy ekspresji genów, naukowcy wykazali, że samce gatunku Danionella cerebrum posiadają specyficzny aparat generujący dźwięk, który obejmuje "bębniącą chrząstkę", wyspecjalizowane żebra i mięsień odporny na zmęczenie. Pozwala to generować szybkie, głośne impulsy.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Żebro znajdujące się obok pęcherza pławnego jest przesuwane przez specjalny mięsień. Ten naprężony kawałek chrząstki po zwolnieniu uderza w pęcherz pławny i wydaje dźwięk bębnienia. U samców żebro jest znacznie twardsze, co wyjaśnia, dlaczego samice tego gatunku nie wydają dźwięków.

Ale po co małym rybkom taki mechanizm? - Zakładamy, że konkurencja między samcami w tym wizualnie restrykcyjnym środowisku przyczyniła się do opracowania specjalnego mechanizmu komunikacji akustycznej – mówi Britz. Mechanizm ten może też pomagać w poruszaniu się po mętnych wodach lub stanowić agresywną taktykę stosowaną przez samce w celu ostrzeżenia przed konkurencją.

Źródło: Senckenberg Natural History Collections, The Guardian