Jak psy reagują na telewizję? Lubią oglądać i mają swoje preferencje

Psy też lubią oglądać telewizję, ale nie wszystkie preferują to samo. Niektórzy opiekunowie psów mają poczucie winy, że zostawiają czworonoga samego na prawie cały dzień, gdy muszą iść do pracy. By umilić mu ten czas, włączają telewizję.

W odpowiedzi na ten trend powstały specjalne kanały i programy dla psów. Jednak do tej pory nie przeprowadzono oceny sposobu, w jaki psy domowe angażują się w telewizję, co lubią oglądać, a czego im nie puszczać. Nowe badania, które ukazały się na łamach pisma "Scientific Reports" sugerują, że może to zależeć od ich osobowości.

Naukowcy z Uniwersytetu Auburn w USA rozesłali setki ankiet dla opiekunów psów, w których pytali o nawyki czworonogów związane z telewizją. 453 opiekunów wypełniło kwestionariusze, w których opisali na podstawie obserwacji, ile ich psy spędzają czasu przed TV, jakiej są rasy, jaką mają osobowość i historię.

Wiek analizowanych psów mieścił się w przedziale od dwóch miesięcy do 16 lat. W sumie 300 psów pochodziło z ras uznanych przez American Kennel Club, a pozostałe były rasy mieszanej. W ankietach pytano m.in. o nawyki oglądania telewizji przez psy, w tym o to, czy właściciel próbował nauczyć psa oglądania telewizji, średnią liczbę godzin tygodniowo, przez które telewizor właściciela był włączony, oraz średni czas, w którym pies koncentrował uwagę na telewizji.

Psy oceniano pod kątem reakcji na bodźce zwierzęce, bodźce inne niż zwierzęce oraz stopień, w jakim podążały za obiektami na ekranie.

Co psy lubią oglądać? To zależy od indywidualnych preferencji czworonoga. Analizy pokazały, że psy były bardziej zainteresowane oglądaniem na ekranie zwierząt, zwłaszcza przedstawicieli własnego gatunku. Częściej reagowały na widok zwierząt na ekranie niż na inne bodźce, na przykład widok ludzi w TV. 45 proc psów (206) zawsze reagowało na psie odgłosy z telewizji, takie jak szczekanie czy wycie.

Pobudliwe psy częściej reagowały na ruch i podążały za obiektami na ekranie, jakby istniały w rzeczywistości. Z kolei psy nieco lękliwe lub niespokojne silniej reagowały na dźwięki nie pochodzące od zwierząt, takie jak klaksony samochodowe czy dzwonki do drzwi. Te różnice temperamentu u psów mogą stanowić podstawę do opracowania metod szkoleniowych mających na celu korygowanie problematycznych zachowań związanych z telewizją. Badacze ustalili też, że średni czas skupienia uwagi na telewizji wyniósł 14 minut i 8 sekund.

Z drugiej strony, wiele czynników, które mogłyby wpływać na reakcje psów, wydawało się nie mieć znaczenia. Na przykład psy nie reagowały inaczej na bodźce wizualne czy dźwiękowe – rodzaj bodźca (inny pies lub samochód) był znacznie ważniejszy niż to, czy był on widziany w telewizji, czy tylko słyszany. Częste i długie oglądanie telewizji nie osłabiało ich reakcji. Nie zaobserwowano też żadnego wzorca zależnego od wieku, rasy ani płci, który powodowałby silniejsze lub częstsze reakcje. Nie jest jasne, jak psy postrzegają to, co jest pokazywane w telewizji, w odniesieniu do wydarzeń w świecie rzeczywistym.

Autorzy badań podkreślają, że ankiety wypełniali opiekunowie zwierząt, które regularnie wchodzą w interakcję z bodźcami telewizyjnymi, dlatego wyniki mogą nie być reprezentatywne dla wszystkich psów. Stwierdzają jednak, że kontakt z telewizją może zapewnić psom wzbogacające i wartościowe doświadczenie.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora