Naukowcy zaskoczeni odkryciem na Antarktydzie. W lodzie znaleźli marsjański minerał

Naukowcy drążący w głąb lodu Antarktydy odkryli niezwykle rzadki minerał. Jest on powszechny na Marsie, jednak na Ziemi jarozyt jest niemal niespodziewany. Naukowcy NASA wyjaśniają zagadkę.

Żółtobrązowy minerał, zwany jarozytem, ​​według NASA wymaga zarówno wody, jak i środowiska kwaśnego - warunków, które są obecnie trudne do znalezienia na Czerwonej Planecie. Jednak łazik Opportunity w 2004 odkrył znaczne pokłady minerału w kilku miejscach na Marsie, co skłoniło naukowców do przyznania, że występuje on tam dość powszechnie. 

Niektórzy eksperci są zdania, że kiedy lód pokrywał planetę miliardy lat temu, pył zawierający wymagane minerały - żelazo, siarczan i potas - mógł zostać uwięziony pod lodową kopułą. Ale chociaż lód mógł zapewnić wilgotne środowisko potrzebne do przekształcenia się kwaśnego pyłu w jarozyt, naukowcy nie mieli dotychczas twardych dowodów na zajście takiej reakcji. 

Odkrycie na Antarktydzie może potwierdzić ich teorię, o czym poinformował Giovanni Baccolo, geolog z Uniwersytetu Milan-Bicocca, główny autor publikacji w Nature Communications i szef zespołu badawczego. 

Na Ziemi jarozyt jest rzadkim minerałem, który pojawia się w odpadach górniczych wystawionych na działanie powietrza i deszczu. NASA uważa, że może się on tworzyć również w pobliżu otworów w wulkanach. Baccolo i jego koledzy nigdy nie spodziewali się, że znajdą minerał na Antarktydzie.

Po zbadaniu cząstek pod mikroskopem elektronowym zespół wywnioskował, że jarozyt uformował się w kieszeniach w lodzie. To by oznaczało, że na Antarktydzie i Marsie jarozyt formował się w ten sam sposób, z tą różnicą, że na Czerwonej Planecie pojawia się w kilku metrowych osadach. Na Antarktydzie były to cząsteczki nie większe niż ziarnko piasku. 

- Te ultra grube płyty jarozytu mogły powstać na Marsie, ponieważ Czerwona Planeta jest znacznie bardziej zapylona niż Antarktyda, dostarczając więcej surowca do wytworzenia jarozytu - zauważył Baccolo. Podkreślił jednak, że odkrycie przyczyni się do lepszego zrozumienia ewolucji obu planet, a to z kolei może przynieść ogromne korzyści, chociażby przy planowaniu załogowych misji na Czerwoną Planetę.