NASA zatrudniła księży, rabinów i imamów. Szukali ważnej odpowiedzi

Dzięki coraz bardziej zaawansowanym urządzeniom, jak wystrzelony niedawno Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, rosną nasze szanse na odnalezienie w kosmosie obcych form życia.

Choć paradoks Fermiego (wysokie szacunki prawdopodobieństwa istnienia cywilizacji pozaziemskich i brak weryfikowalnych śladów ich istnienia) nadal trafnie opisuje naszą rzeczywistość, NASA ma nadzieję, że wytrwałe poszukiwania przyniosą w końcu efekt.

Co wtedy? Jak wyznawcy różnych religii zareagują na taką wiadomość? Czy i w jaki sposób zostanie zdefiniowane kosmiczne życie? Czy jest – a jeśli tak to, to jak ją wyznaczyć – granica pomiędzy człowiekiem a kosmitą?

Poszukiwanie odpowiedzi na te pytanie nie jest pomysłem ostatnich tygodni. Już w 2016 r. NASA rozpoczęła projekt badawczy The Societal Implications of Astrobiology i zaprosiła do współpracy 24 duchownych i teologów, reprezentujących różne religie. Wśród nich był dr Andrew Davison z Uniwersytetu Cambridge – anglikański ksiądz, a zarazem doktor biochemii.

Jak zauważył, dyskusja w gronie przedstawicieli wielu religii prowadzi do wniosku, że wyznawcy wielu wyznań przyjęliby informację o pozaziemskim życiu bez większego problemu. Z opinią taką zgodzili się m.in. przedstawiciele chrześcijaństwa, judaizmu i islamu.

Zdaniem Davisona to raczej społeczność niereligijna ma tendencję do przeceniania wyzwań, z jakimi – w przypadku odkrycia pozaziemskiego życia – musieliby zmierzyć się ludzie wierzący.

Warto w tym miejscu przytoczyć opinię, jaką wygłosił 2008 r. ks. Jose Gabriel Funes, główny astronom Watykanu. Duchowny zauważył, że na gruncie teologicznym nie ma konfliktu między wiarą w Boga a możliwością istnienia "pozaziemskich braci".