Irańscy Strażnicy Rewolucji z zaskakującą bronią. Jest z Rosji, a ma części z USA

Zdjęcia nowej broni zostały opublikowane w trakcie ćwiczeń wojskowych Iranu pod kryptonimem "Wielkiego Proroka-19". Karabiny Orsis T-5000M były nie tylko pokazywane mediom, ale także aktywnie wykorzystywane przez irańskie pary snajperskie do strzelania długodystansowego na obszarach górskich.

Najwyraźniej Iran zdecydował się znacznie wzmocnić swoich snajperów w nową broń, ponieważ obecnie normą są karabiny SWD, lokalne warianty amerykańskich M40 i parę innych lokalnie zaprojektowanych konstrukcji. Nieznany jest kaliber, ale wzmianka o zasięgu 1,5 km oraz bardziej masywny hamulec wylotowy wraz z grubością lufy w stosunku do otaczających elementów bardziej wskazują na wariant zasilany nabojem 8,6x70 mm / .338 Lapua Magnum.

Rosjanie w ostatnich dekadach w praktyce zaniechali rozwoju własnej broni snajperskiej i amunicji do niej, toteż np. dostępna amunicja kal. 7,62x54 mm R mocno odstaje od snajperskiej lub tarczowej amunicji kal. 7,62x51 mm NATO. To - w połączeniu z lokalną produkcją amunicji o słabej jakości - spowodowało, że parę małych rosyjskich prywatnych firm zdecydowało się projektować broń opartą o natowskie kalibry.

Do tej grupy należą np. Lobaev Arms i ORSIS początkowo produkujące karabiny na potrzeby myśliwych czy strzelców sportowych, ale wybuch wojny powodował też napływ klientów rządowych.

Karabin Orsis T-5000M to modyfikacja wersji T-5000 pierwszy raz pokazanej w 2011 roku. Konstrukcyjnie jest to prosty karabin powtarzalny (wymaga każdorazowego ręcznego przeładowania po strzale) przystosowany do zasilania amunicją kal. 7,62x51 mm NATO / .308 Winchester bądź 8,6x70 mm / .338 Lapua Magnum. Przed tą drugą celu nie ochroni nawet najlepsza kamizelka kuloodporna świata, ponieważ energia wylotowa wystrzelonego pocisku przekracza 6000 J.

Masa karabinu dla większego naboju to 6,2 kg przy lufie o długości 700 mm (27,5 cala). Powoduje to długość broni przekraczającą 1,2 m, ale dzięki składanej kolbie z regulacją długości i wysokością poduszki policzkowej można go skrócić na czas transportu o 20 cm. Rosjanie chwalili się osiągnięciem precyzji na poziomie nawet 0,5 MOA (minuty kątowej), co na dystansie np. 100 mm przekłada się na okrąg o średnicy poniżej 15 mm lub 101 mm na 700 metrach. Jest to wynik porównywalny ze światową czołówką broni wyborowej.

Warto zaznaczyć, że dyrektor generalny fabryki ORSIS Aleksiej Sorokin przed pełnoskalową wojną w Ukrainie chwalił się, iż wszystkie elementy karabinu poza lufą powstają w Rosji. Jednakże najważniejsza część broni była produkowana ze stali z importu, a dokładniej z USA, co obecnie najpewniej nie ma już oficjalnie miejsca ze względu na sankcje.