Zmieniają obraz wczesnego chrześcijaństwa. Rzucają światło na praktyki

Asceza w chrześcijaństwie, praktykowana od wieków, może obejmować szereg praktyk religijnych, od postu po medytację. Jednak to ta bardziej ekstremalna forma ascezy, udokumentowana po raz pierwszy w II wieku, wzbudziła złowieszczą fascynację opinii publicznej, zarówno w obrębie wiary chrześcijańskiej, jak i poza nią.

Chociaż znane popkulturowe przedstawienia "ekstatycznego cierpienia" różnią się stylem i gatunkiem, jedno pozostaje niezmienne: przedstawiani w nich praktykujący to zawsze mężczyźni.

Teraz to założenie zostało drastycznie podważone po tym, jak artykuł opublikowany w "Journal of Archaeological Science" dostarcza "pierwszych niezbitych dowodów na to, że kobiety we wczesnym chrześcijaństwie również oddawały się samokaraniu".

Dowody, znaleziono w bizantyjskim klasztorze w pobliżu Starego Miasta w Jerozolimie, który prawdopodobnie istniał od 350 do 650 roku n.e. W dwóch kryptach archeolodzy byli w stanie zaklasyfikować wiele ciał jako mężczyzn, kobiety i dzieci.

Jednak jedno z nich zostało tak uszkodzone przez korzenie drzew i inne czynniki degradacyjne, że tak zwane "kości diagnostyczne", głównie miednica, były nieczytelne. Było jednak oczywiste, że szczątki te należały do ​​osoby praktykującej szczególnie skrajną formę ascetyzmu, ponieważ kości były owinięte łańcuchami.

Naukowcy mieli do dyspozycji zatem tylko trzy kręgi i ząb. Po 1,6 tys. lat ekstrakcja DNA była ryzykowna. Zastosowano więc metodę białkową: analizę amelogeniny w szkliwie opracowaną przez zespół Pauli Kotli.

"Na podstawie zwierząt, Kotli i inni opracowali metodologię określania płci starożytnych szczątków na podstawie białka w szkliwie zębów, amelogeniny, która różni się nieznacznie u samców i samic" – pisze magazyn Haaretz.

"Po raz pierwszy wyjaśniono płeć starożytnych szczątków bydła, co umożliwiło naukowcom zbadanie ścieżki udomowienia poprzez zmiany w zarządzaniu stadem".

Analiza ta opiera się na fakcie, że, jak wyjaśniła dr Kotli, "my, ludzie, mamy dwie kopie genu amelogeniny: jedną na chromosomie X i jedną na chromosomie Y". Osoby z dwoma chromosomami X miałyby tylko amelogeninę sprzężoną z chromosomem X. Jednak obecność amelogeniny sprzężonej z chromosomem Y oznacza, że ​​dany ząb znajdował się w ustach biologicznego mężczyzny.

Kiedy zbadano ząb tego ascety skutego łańcuchem, nie stwierdzono obecności amelogeniny sprzężonej z chromosomem Y, co z dużym prawdopodobieństwem sugeruje, że "właścicielką" zęba była kobieta.

Brak unikalnego widma AmelY pozwolił nam zaklasyfikować szczątki jako z dużym prawdopodobieństwem należące do kobiety – podsumowuje Kotli.

Odkrycie to rzuca nowe światło na starożytne praktyki religijne i poszerza naszą wiedzę na temat spektrum wczesnochrześcijańskich praktyk religijnych, nie tylko pod względem tego, co praktykowano, ale także tego, kto miał prawo je praktykować.