Zbadali krew stulatków. Była inna niż zmarłych wcześniej rówieśników

Osób, którym dane było świętować setne urodziny jest coraz więcej, ale nadal nie jest to przeciętny wiek życia ludzkiego. Wydają się więc namacalnym dowodem na istnienie sekretu długowieczności. Skoro im udało się dożyć tak sędziwego wieku, ich organizmy mogą pomóc nam zrozumieć co się do tego przyczyniło.

Grupa naukowców postawiła dowiedzieć się czy krew osób, które przekroczyły 100 lat różni się od tych, którym się to nie udało. Opublikowana przez nich analiza jest efektem największego porównania profili biomarkerów osób długowiecznych i ich krócej żyjących rówieśników. Objęło ono 44 tysiące Szwedów w wieku powyżej 64 lat.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Każdy z badanych był poddawany regularnej ocenie stanu zdrowia. Wyniki gromadzono przez 35 lat i 1224 osoby okazały się długowieczne. Dożyły one wieku 100 lat i to w ich organizmach naukowcy postanowili poszukać przepisu na sukces.

Zdecydowaną większość stulatków stanowiły kobiety. Podstawowe dane nie były jednak najistotniejsze. Naukowcom dużo więcej o długowieczności pozwoliła powiedzieć badana przez wiele lat krew. Poszukiwali w niej biomarkerów uznawanych za powiązane ze starzeniem się i śmiertelnością.

W tym celu w krwi badanych brano pod uwagę poziomy kwasu moczowego, cholesterolu, glukozy, keratyny i odpowiedzialnej za odżywianie albuminy. Istotne były także poziomy kilku biomarkerów związanych z funkcją wątroby.

Osoby, które dożyły setnych urodzin miały zazwyczaj niższy poziom glukozy, kreatyniny i kwasu moczowego. Różnica występowała już po sześćdziesiątce. Oprócz tego aż 10 biomarkerów można było powiązać z prawdopodobieństwem osiągnięcia 100 lat.

Różnice te występowały na długo przed śmiercią i niektórzy z badanych mieli biologicznie większe szanse na osiągnięcie sędziwego wieku. Nie miała znaczenia płeć i obciążenie chorobami, ani wiek w jakim był dawca materiału biologicznego.

Niestety, wiele więcej sekretów długowieczności nie udało się zdradzić. Prawdopodobnie sprzyja jej metabolizm organizmu i zdrowy styl życia. Wyniki nie pozwalają jednak określić które czynniki genetyczne ani jakie elementy stylu życia są najistotniejsze.