Zabójcza armata z nowymi możliwościami. Zestrzeli np. drony

Włoska marynarka wojenna z powodzeniem potwierdziła możliwości systemu dział Leonardo OTO 76/62 mm Super Rapido w konfiguracji Davide znanej tez jako Strales dla klientów eksportowych jako platformy przeciwlotniczej krótkiego zasięgu. Podczas ćwiczeń Formidable Shield 2021 NATO fregata Marceglia Bergamini typu FREMM brała udział w testowym zestrzeleniu obiektów powietrznych.

Opierając się na oświadczeniu prasowym włoskiej marynarki wojennej wydanym w czerwcu ubiegłego roku, system walki na fregatach ITN Marceglia wykrył, zaatakował i zneutralizował cel powietrzny za pomocą OTO Super Rapido w standardowej konfiguracji Davide.

System składa się z radaru kierowania ogniem, armaty OTO 76/62 mm Super Rapido oraz amunicji kierowanej DART (Driven Ammunition Reduced Time of Flight). Według EDR On-Line zestrzelony cel treningowy Banshee Jet 80 symulował nisko lecący pocisk przeciwokrętowy.

Strzelanie na żywo pozwoliło weryfikację teoretycznych możliwości w terenie, przez co przynajmniej na razie tylko okręty włoskiej marynarki wojennej zyskały dodatkową warstwę obrony przeciwlotniczej.

Wracając do samej armaty, zastosowanej też m.in. na ORP Ślązak, jest to stosunkowo lekkie działo chłodzone wodą morską o masie własnej 7 900 kg (bez amunicji) charakteryzujące się szybkostrzelnością do 120 strz./min. Poniżej znajdziecie nagranie ze strzelania próbnego.

Zasięg w zależności od zastosowanej amunicji wynosi od 16 km w przypadku standardowej lub nawet 40 km w przypadku rozwijanej kierowanej amunicji OTO Vulcano 76. Z kolei w przypadku przeciwlotniczej amunicji DART skuteczny zasięg zwalczania latających celów to ponad 8 km, co jest znaczącym progresem w porównaniu np. do systemów klasy Skynex o zasięgu ~4 km. Magazyn amunicji schowany w kadłubie mieści 80 sztuk.

Jest to bardzo skuteczny system pozwalający na zwalczanie szerokiego spektrum celów. Włosi nawet 1987 roku zaprezentowali prototyp na podwoziu gąsienicowym nazwany OTOMATIC.

Była to ciekawa koncepcja, ale wskutek końca zimnej wojny projekt stracił sens bytu. Idea jednak powróciła w formie lżejszego systemu DCRACO zamontowanego na kołowym podwoziu Centrauro zaprezentowanego w 2014 roku na targach Eurosatory.