Tysiące inwazyjnych meduz. Nie jest pewne, skąd się tam wzięły

"Okazy Craspedacusta były widziane w 34 zbiornikach słodkiej wody od sierpnia 1990 r. Większość tych zbiorników jest na ogół płytka (mniej niż 10 m), często naturalnego pochodzenia i mają małą powierzchnię (mniej niż 0,1 km2). [...] Do dzisiaj wszystkie zbadane meduzy to samce" - napisali naukowcy z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej.

Naukowcy nie mają pewności, ale przypuszczają, że ponad 30 lat temu pochodząca z Chin niewielka słodkowodna meduza Hederyka Rydera (Craspedacusta sowerbii) przypadkowo trafiła do jednego z jezior w Kolumbii Brytyjskiej. Prawdopodobnie znalazła się tam w wyniku wylania wody z akwarium lub została przeniesiona przez ptaki.

W latach 90. XX wieku liczba meduz w Kolumbii Brytyjskiej zaczęła szybko wzrastać. Zazwyczaj obserwuje się je od lipca do października. Badacze zwrócili uwagę, że od 2012 r. przypadki pojawienia się meduz pokrywają się z anomalnymi warunkami pogodowymi występującymi w lipcu i sierpniu.

W wywiadzie dla "The Canadian Press" naukowcy wyjaśnili, że omawiany gatunek meduzy dobrze prosperuje w ciepłych wodach, szczególnie gdy temperatura przekracza 27 stopni Celsjusza. Meduzy są widoczne dopiero przy temperaturze wynoszącej ok. 25 stopni. Jeden z badaczy zaznaczył, że przed osiągnięciem pełnej formy meduzy występują jako polipy, a rozwijają się w meduzy, gdy woda osiąga odpowiednią temperaturę. Formę meduzy utrzymują tylko przez kilka tygodni, aż do końca września.

Badania wykazały, że wszystkie odnalezione meduzy w jeziorach Kolumbii Brytyjskiej są genetycznie identyczne, co sugeruje, że męskie meduzy mają zdolność do samoklonowania.

Słodkowodne meduzy są nieszkodliwe dla ludzi, można się kąpać w jeziorach, w których występują. Natomiast nie jest znany ich wpływ na obce im ekosystemy.

"Jest zatem równie ważne, by zrozumieć ich ekologię w tym ocieplającym się inwazyjnym habitacie" - podkreślili badacze.

W artykule z 2021 r., który ukazał się w czasopiśmie "Nature" naukowcy pisali, że słodkowodna azjatycka meduza znalazła się w Europie w połowie XIX w., razem z roślinami wodnymi sprowadzanymi do ogrodów botanicznych we Francji i Wielkiej Brytanii. Meduzę tę znaleziono też np. w Australii i Afryce. W 1880 r. Craspedacusta sowerbii widziano poza jej naturalnym środowiskiem tylko raz, w 1988 r już 196 razy, a w 2020 r. aż 2041 razy.